زیرا اگر بی‌خود هستیم برای خداست و اگر هشیاریم برای شما است. زیرا محبت مسیح ما را فرو گرفته است…
دوم قرنتیان ۵: ۱۳-۱۴
هنر پرستش حقیقی
بر اساس توصیفی که در این آیات از پرستش آمده است، تنها می‌توان گفت که پرستش هنری فراموش شده در دنیای امروز ما است. ما می‌توانیم مسیحیان معاصر را که به کتاب مقدس ایمان دارند به روش‌های مختلفی توصیف کنیم ولی به سختی می‌توانیم منکر این حقیقت شویم که پرستش ما به هیچ وجه خوب و قابل توجه نیست. امروز انجیل عیسای مسیح توسط مردان خداوند موعظه می‌شود و می‌تواند جان‌ها را نجات دهد ولی نمی‌تواند برای خداوند پرستندگان به وجود آورد.
ویژگی جلسات ما در بهترین حالت، صمیمیت، شوخ‌طبعی، مهربانی و شوق است؛ ولی به سختی می‌توان در جایی جلسه‌ای را یافت که مشخصه اصلی آن حضور خدا و پرستش پرشور فرزندان او باشد. ما دائماً در تلاش هستیم تا هم‌راستا با آموزه‌های صحیح حرکت کنیم، شخصیتی رضایت‌بخش داشته باشیم، به سرعت با شرایط همسو شویم و سرگرمی مذهبی داشته باشیم.
…چقدر محدود هستند! واقعاً چقدر محدودند افرادی که مبهوت عشق مسیح هستند!
اگر می‌خواهیم که مسیحیت کتاب‌مقدسی در دنیای پرفرازونشیب امروز پایدار بماند باید روح پرستش را دوباره به دست آوریم. ما قطعاً نیاز داریم که مکاشفه‌ای تازه از عظمت خداوند و زیبایی عیسای مسیح داشته باشیم؛ ما باید پیش‌داوری‌ها و ترس‌های خود را نسبت به زندگی کنار بگذاریم و به دنبال این باشیم تا هنر پرستش را در درون خود احیا کنیم.
ای پدر آسمانی، لطفاً به من کمک کن تا روح پرستش حقیقی تو را دوباره به دست آورم؛ همان عشق به مسیح که پولس درباره‌اش صحبت می‌کند. لطفاً کمکم کن تا مکاشفه‌ای تازه از حضور پرجلال و فوق‌العاده تو داشته باشم. آمین!
برگرفته از آثار A. W. Tozer
