«پس خود را حفظ کنید مبادا دلهای شما از پُر خوری و مستی و اندیشه‌‌‌های دنیوی، سنگین گردد و آن روز ناگهان بر شما آید. زیرا که مثل دامی بر جمیع سکنه تمام روی زمین خواهد آمد. پس در هر وقت دعا کرده، بیدار باشید تا شایسته آن شوید که از جمیع این چیزهایی که به وقوع خواهد پیوست نجات یابید و در حضور پسر انسان بایستید.» و روزها را در هیکل تعلیم می‌داد و شبها بیرون رفته، در کوه معروف به زیتون به سر میبرد. و هر بامداد قوم نزد وی در هیکل می‌شتافتند تا کلام او را بشنوند.”
لوقا 21: (34-38)
” محافظت از روح و جسم “
چرا در این زندگی باید مواظب روح و جسم خودمون به صورت تواَمان باشیم؟ عیسای مسیح در این آیات از انجیل لوقا به ما گوش زد میکنه که پرخوری و شکم پرستی و لهو و لعب باعث سستی روح و ضعیف شدن در وظایف روحانی ما میشه و دلیل اون هم رو ذکر میکنه: چون کسی که این توازن در ترازو دنیا و ملکوت رو از دست بده کم کم به اندیشه های دنیوی بیشتر علاقه نشون میده و از دعا و تمرکز به ملکوت خداوند دور میشه و بیشتر شبیه به این دنیا میشه، تا یک پیرو عیسای مسیح.
به روشنی در کلام خداوند اشاره به این میشه که، این دامی هست که برای همه مردم دنیا گسترده شده و تنها کسانی میتونن از افتادن در این تَله نجات پیدا کنن که هر روزه منتظر عیسای مسیح باشن و توبه به گناهان خودشون رو به حضور خداوند ببرن و با این کار خود به خود به دام روزمرگی این دنیا نمی‌افتن.
این شیوه زندگی و ایمان داشتن به خداوند در هرشرایطی نتیجه هدیه خداوند یعنی فیض او هست. ما با اعتراف به گناهانمون هدیه بزرگتری رو می‌گیریم که اون هم ایستادن در حضور عیسای مسیح یگانه فرزند خدای پدر تا به ابد هست. اگر ما هر روزه با این تفکر از رختخواب پاشیم و روز خودمون رو شروع کنیم خیلی راحت‌تر با وسوسه‌های این دنیا: “دروغ، دزدی، تهمت، زنا، غیبت، بَددهنی، دشنام و …” مقابله می‌کنیم و اگر در یکی از این تله‌ها بیفتیم با هدایت روح القدس و توبه به حضور خدا نه تنها شیطان رو نا امید می‌کنیم بلکه در ایمان خودمون قوی‌تر میشیم.
به قول یکی از دوستان ایماندار: شباهت یک جامعه ایماندار با جامعه‌ای از مردم بی‌ایمان این هست که هر دو گناهکار هستن و فرقشون این هست که یک جامعه ایماندارِ گناهکار توبه میکنه و فیض خداوند شامل حالشون میشه و یک جامعه عادیِ گناهکار توبه نمیکنه و فیض خداوند شامل حالش نمیشه و از جلال خداوند قاصر هستن.
