در راه‌های خود تفکر کردم و پای‌های خود را به شهادات تو مایل ساختم.
مزمور ۱۱۹: ۵۹
قدرتِ تفکر درست
… زمانی که با فراغ بال می‌توانیم درباره خواسته‌ها و زندگی‌مان فکر کنیم، به چه چیزی می‌اندیشیم؟ این همان چیزی است که امروز هستیم یا احتمالاً به زودی خواهیم بود.
مزامیر و کتب انبیا سرشار از اشارات بسیاری به قدرت تفکر درست در به وجود آوردن احساس روحانی نیکو و همچنین تأثیر بر رفتار و عملکرد صحیح هستند. «در راه‌های خود تفکر کردم و پای‌های خود را به شهادات تو مایل ساختم» و یا «دلم در اندرونم گرم شد. چون تفکر می‌کردم آتش افروخته گردید. پس به زبان خود سخن گفتم» (مزمور ۳۹: ۳). عهد قدیم بارها و بارها به ما نصیحت کرده است که گوشه‌ای ساکت و خلوت پیدا کنیم و درباره چیزهای مقدس و متعال تفکر کنیم و در ادامه بیندیشم که این موضوعات چگونه می‌توانند خطا یا عادتی نادرست را در زندگی‌مان تغییر دهند، ما را به سمت اعمال نیکو سوق دهند یا باعث شوند که منش و رفتاری مبتنی بر شجات و دلیری داشته باشیم.
تفکر درباره خداوند و چیزهای مقدس باعث شکل‌گیری اخلاق و منشی والا، قابل احترام و محبوب در شخص می‌شود که زمینه رشد ایمان، محبت، فروتنی و احترام را فراهم می‌سازد. البته ما نمی‌توانیم با تفکر صحیح، قلبمان را تغییر دهیم و تولد تازه را رقم بزنیم یا گناهانمان را پاک کنیم و تأثیر آن‌ها را از بین ببریم. همچنین نمی‌توانیم جایگاهمان را نزد خداوند تغییر دهیم و محبوب‌تر شویم یا بدی را به نیکویی و تاریکی را به روشنایی تبدیل کنیم. داشتن این تفاسیر به معنای استفاده نادرست از حقایق کلام خداوند و گمراه ساختن خودمان است. کاری که ما می‌توانیم با تفکری که با کلام خداوند هدایت می‌شود انجام دهیم این است که ذهن و قلبمان را تبدیل به محرابی پاک و منزه کنیم تا خداوند از سکونت در آن خشنود شود.
ای پدر آسمانی، لطفاً به من کمک کن تا در کلام تو تفکر کنم و در راه‌هایت عمیق شوم. با کلامت قلبم را طاهر ساز تا ظرف مناسبی برای سکونت تو باشم!
برگرفته از آثار W. A. Tozer
