بدیشان گفت: «شما به خلوت، به جای ویران بیایید و اندکی استراحت نمایید» زیرا آمد و رفت چنان بود که فرصت نان خوردن نیز نکردند.
مرقس ۶: ۳۱
اول با خدا ملاقات کنیم
کل کتاب مقدس و تمام تاریخ، متفق‌القول این موضوع را تعلیم می‌دهند که پیروزِ اغلب جنگ‌ها پیش از آنکه ارتش‌ها برای مقابله به صحنه نبرد بیایند، مشخص می‌شود. لحظه حساس برای ارتش‌ها، روزی که در جبهه جنگ مشغول نبرد واقعی می‌شوند نیست بلکه روز قبل، ماه قبل و یا سال قبل از آن است.
برای موسی، رهبری قوم اسرائیل و عبور دادن آنها از دریای سرخ برای رهایی از بردگی و تجربه آزادی مدت زمان زیادی طول نکشید؛ ولی آمادگی و کسب مهارت برای انجام این کار، نتیجه سال‌ها شاگردی سخت بود. شکست دادن جلیات برای داوود چند دقیقه بیشتر طول نکشید؛ ولی او مدت‌ها قبل، این غول بی‌شاخ‌ودم را در درون شیر و خرس شکست داده بوده. عیسای مسیح به خاطر ما در مقابل پیلاطس کاملاً آرام ایستاد و بدون هیچ‌گونه مقاومتی به سوی صلیب حرکت کرد. او به این خاطر توانست درد و رنج صلیب را تحمل کند که شب پیش از آن، درد و رنج را در باغ جتسیمانی تحمل کرده بود. رابطه‌ای مستقیم میان این دو تجربه وجود دارد؛ یکی از آنها آماده‌سازی را برای مواجهه با دیگری به انجام رساند.
آماده‌سازی، موضوعی حیاتی و مهم است. ما می‌توانیم امروز به دنبال خدا برویم، با او ملاقات کنیم و برای وسوسه‌های فردا آماده شویم. ولی اگر پیش از اینکه با خدا ملاقات داشته باشیم با دشمن روبه‌رو شویم، نتیجه قابل پیش‌بینی است! ما برای این رویارویی تصمیم گرفته‌ایم و نبرد را واگذار می‌کنیم!
ای پدر آسمانی، من ممکن است همین امروز با دشمن مواجه شوم. لطفاً قلبم را آماده کن تا پیش از آغاز امروز به حضور تو بیایم و با تو ملاقات کنم. لطفاً مرا تجهیز کن تا با تکیه به تو در برابر وسوسه‌هایی که امروز با آنها مواجه می‌شوم، پیروز شوم.
برگرفته از آثار W. A. Tozer
