پس به وسیله او قربانی تسبیح را به خدا بگذرانیم، یعنی ثمره لب‌هایی را که به اسم او معترف باشند. عبرانیان ۱۳: ۱۵
در روز کفاره، کاهن اعظم نمی‌توانست حتی ذره‌ای از قربانی را بخورد در صورتیکه روزهای دیگر اجازه خوردن از برخی قربانی‌ها را داشت. این نشان می‌دهد با اینکه قربانی‌های عهد قدیم اشاره‌ای به کفاره داشتند ولی شخص پرستش کننده در تمامی مزایایی که این قربانی‌ها به همراه داشتند سهیم نبود. البته این موضوع شامل حال افرادی که در عهد جدید قرار دارند نمی‌شود. آنانی که در مسیح هستند به مذبحی دسترسی دارند که تنها مختص آنها است (عبرانیان ۱۳: ۱۰). ما بیشتر از هر ایماندار در عهد قدیم مسیح را می‌شناسیم و به همین خاطر می‌توانیم بهتر و کاملتر از آنان، از مزایایی که او برایمان فراهم آورده است لذت ببریم و استفاده کنیم. آن افرادی که تصمیم گرفته‌اند خارج از عهد جدید قرار داشته باشند، حال چه ایمانداران عهد قدیم و چه بی‌ایمانان، هیچ‌یک از این مزایا را دریافت نمی‌کنند.
در طول قرن‌ها، بسیاری از کاتولیک‌های روم گفته‌اند که این تعلیم مختص به عشای ربانی است. در این صورت عشای ربانی به عنوان تکرار کردن قربانی مسیح تلقی می‌شود. با توجه به تأکید عبرانیان بر نهایی بودن کاری که مسیح انجام داد (۱۰: ۱۲)، این تعلیم غیرقابل پذیرش و حتی کفرآمیز است چون کافی بودن قربانی مسیح را رد می‌کند.
با این حال نمی‌توان گفت که قربانی دادن در پرستش عهد جدید جایی ندارد. با اینکه گذراندن قربانی به عنوان کفاره برای گناهان وجود ندارد ولی این آیه به وضوح نشان می‌دهد که قربانی دادن هنوز بخشی از پرستش کلیسا در عهد جدید است. این قربانی‌ها، شکرگزاری‌ها و پرستش‌هایی هستند که با لذت و شادی از طریق عیسای مسیح و از قلبی نجات یافته و لبریز از روح‌القدس تقدیم خداوند می‌شوند.
زمانی که پرستش می‌کنیم، ترغیب می‌شویم که با ایمان پیش رویم و مسیر خود را به انتها برسانیم. ما در پرستش‌هایمان نقش مسیح را به عنوان میانجی حس می‌کنیم که برای ما در مقابل خداوند شفاعت می‌کند تا ما استوار باشیم. جان کلوین گفته است «ما نمی‌توانیم دعای حقیقی کنیم و نام خداوند را جلال دهیم مگر از طریق مسیح که میانجی ما است چون او تنها کسی است که لب‌های ناپاک ما را طاهر می‌سازد تا بتوانیم خداوند را ستایش کنیم. او کسی است که به عنوان کاهن، خود را در حضور خداوند تقدیم می‌کند و راه را برای دعاهای ما فراهم می‌سازد.»
ای مسیح، ای خداوندم! تنها کاری که می‌توانم در قبال قربانی عظیمی که برای من گذراندی انجام دهم، پرستش تو است. خداوندا، با پرستش تو تقویت می‌شوم و در انتظار روزی هستم که تمام آفرینش تو را پرستش کنند. کمکم کن تا در تمام طول امروز قربانی لب‌هایم را به حضور تو بگذرانم. آمین!
کلیه حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به انستیتو کتاب مقدس پارسیان است و استفاده از آن بدون اجازه رسمی ناشر مجاز نمی‌باشد.
All Rights Reserved For P.B.I https://www.pbi.life © ۲۰۲۳
