به امید حیات جاودانی که خدایی که دروغ نمی‌تواند گفت، از زمان‌های ازلی وعده آن را داد.
تیطس ۱: ۲
بنیادِ ایمان، شخصیت و سرشت است
من گاهاً شنیده‌ام که برخی از خادمین به اعضای کلیسایشان می‌گویند که اگر آیات بیشتری از کتاب مقدس که به وعده‌های خداوند ارتباط دارند را به خاطر بسپارند، نهایتاً ایمان قوی‌تری خواهد داشت. بله و خیر.
زمانی که به مطالعه کتاب مقدس می‌پردازیم، متوجه می‌شویم که با حفظ کردن وعده‌های خداوند و شمردن آن‌ها، ایمانمان بیشتر نخواهد شد. اساسِ ایمان وعده‌ها نیستند بلکه شالودهٔ ایمان، شخصیت خداوند است. پایه و بنیاد ایمان، اطمینان داشتن به شخصی است که آن وعده‌ها را به ما داده است.
ایمان می‌گوید که خدا، خدا است! او خدای مقدس است که نمی‌تواند دروغ بگوید. او خدایی است که می‌تواند به صورت نامحدود صادق باشد؛ او هرگز هیچ‌کس را فریب نداده است. او خدای وفادار، حقیقی و راستگو است.
درست است، ما باید درباره شخصیت و خصوصیات خداوند تفکر کنیم نه فقط درباره وعده‌هایی که به ما داده است. ما از طریق وعده‌ها متوجه می شویم که خداوند برای ما چه چیزی می‌خواهد، چه چیزی به عنوان ارثیه در انتظارمان است و اینکه چگونه دعا کنیم. ولی ایمان ما باید بر شالودهٔ شخصیت خداوند پایه‌گذاری شود.
زمانی که به فرشته‌ها در آسمان فکر می‌کنم که صورتشان را در مقابل خداوندی که کاملاً حقیقت است می‌پوشانند، در عجبم که چرا واعظین درباره خداوند موعظه نمی‌کنند-درباره شخصیت او، کامل بودنش، درباره وجودش و اینکه چرا دوستش داریم و باید به او اعتماد کنیم!
ای پدر آسمانی، لطفاً شخصیت مقدس و نیکویت را همیشه برای من آشکار نگاه دار تا بتوانم تو را بهتر بشناسم و کاملاً به تو اعتماد داشته باشم. آمین!
برگرفته از آثار W. A. Tozer
