پس زیر دست زورآور خدا فروتنی نمایید تا شما را در وقت معین سرافراز نماید.
اول پطرس ۵: ۶
شگفتی خالصانه و فروتنی صمیمانه
تمام ایماندارانی که همانند من در وجود خود برکت یافته‌اند، هرگز به نهضت و جنبشی که می‌گوید «از احساسات خود تبعیت کن» ملحق نخواهند شد. از طرفی دیگر اگر هیچ گونه احساستی در قلب ما وجود نداشته باشد، نمی‌توانیم خود را انسانی زنده تصور کنیم!
یکی از عناصری که می‌توان در کنار دیگر شاخص‌های یک پرستش حقیقی به وضوح مشاهده کرد، وجود «احساس» نسبت به خداوند است. داشتن احساس چیزی است که در قلب انسان اتفاق می‌افتد. زمانی که در قلبمان نسبت به خداوند احساسی وجود داشته باشد و ما آن را به روشی مناسب اعلام کنیم و نشان دهیم، در حال پرستش خداوند هستیم.
ما می‌توانیم به روش‌های متعددی خداوند را پرستش کنیم ولی اگر واقعاً خدا را دوست داشته و با روح مقدس او هدایت شده باشیم، پرستش ما همیشه با شادی حاصل از شگفتی خالصانه در مقابل خداوند و همچنین حس تواضع و فروتنی صمیمانه نسبت به او همراه خواهد بود.
شخصی که مغرور و متکبر است نمی‌تواند به روشی که مقبول و مورد پسند خداوند است او را پرستش کند چون غرور خصوصیتی است که به شیطان تعلق دارد. شخصی که می‌خواهد خداوند را با روح و راستی پرستش کند، باید فروتنی را به عنوان خصوصیتی اصلی در قلب خود داشته باشد.
ای پدر آسمانی، لطفاً غرور و تکبر را از من دور ساز و قلبم را سرشار از فروتنی کن تا بتوانم پرستشی صادقانه و راستین را در حضور تو به انجام برسانم؛ پرستشی که مقبول تو باشد و باعث شادی تو شود و همچنین شادی، آرامش و لذت را در من به وجود آورد. آمین!
برگرفته از آثار A. W. Tozer
