خداوند چنین می‌گوید: پدران شما در من چه بی‌انصافی یافتند که از من دوری ورزیدند و اباطیل را پیروی کرده، باطل شدند؟
ارمیا ۲: ۵
ما آفریده شده‌ایم تا پرستش کنیم
ما برای این آفریده شده‌ایم که پرستش کنیم ولی باز هم کلام خداوند و طومارهای عهد قدیم چیز دیگری می‌گویند. این متون به ما می‌گویند که انسان از جلال خداوند قاصر شد و مسئولیت ابتدایی خود را به انجام نرساند؛ او می‌بایست جلال خداوند را در دنیا نمایان سازد ولی در عوض آن را هدر داد و نتوانست هدفی که برایش خلق شده بود را به انجام برساند و طبیعتاً اکنون نیز به گونه‌ای که شایسته و بایسته پرستش خداوند است، این کار را انجام نمی‌دهد. همه چیزهای دیگر در این دنیا کاری را که برایش طراحی شده‌اند، به انجام می‌رسانند؛ گل‌ها رایحه خوش خود را در فضا پخش می‌کنند؛ سوسن و زنبق هنوز زیبا است و زنبورها برای یافتن شهد هنوز در میان گل‌ها پرواز می‌کنند؛ پرنده‌ها هنوز نغمه سرمی‌دهند و همچون گروه کُر، یک روز تابستان را به یک ارکستر سمفونی تبدیل می‌کنند؛ هنوز خورشید، ماه و دیگر ستارگان در مدارهای خود با برنامه‌ای که برایشان مشخص شده حرکت می‌کنند و خواست خداوند را به انجام می‌رسانند.
ما با نگاه به کتاب مقدس متوجه می‌شویم که سرافین، کروبیان، قدرت‌ها و ریاسات کماکان در حال به انجام رساندن هدفی هستند که برایش طراحی شده‌اند؛ پرستش خدایی که آنان را آفریده و حیات را به آنان دمیده است. در این میان انسان تنها موجودی است که با اخم و ناراحتی به داخل غار خود خزیده است! تنها انسان با تمام هوش و ذکاوت سرشار و درخشان خود، با تمام شگفتی‌های خود، با تمام قابلیت‌های فوق‌العاده و زایدالوصف خود، با قهر و ناراحتی به داخل غار خود خزیده است. او بیشتر ساکت است ولی اگر دهان خود را بگشاید یا برای غرور، تهدید و لعنت ؛یا برای غرولند و شکایت از شرایط و بیماری‌ها؛ یا برای تمسخر دیگران و شوخی و خنده؛ یا برای سر دادن آواز بدون شادی از آن استفاده می‌کند!
ای پدر آسمانی، لطفاً هر چه لازم است انجام بده تا مرا از غار خود خارج کنی تا بتوانم هدفی را که برایش طراحی شده‌ام به انجام برسانم. آمین!
برگرفته از آثار A. W. Tozer
