
که آن را به ما به فراوانی عطا فرمود در هر حکمت و فطانت.
افسسیان ۱: ۸
دقت بینقص
حکمت چیست؟ مهارتی است که به وسیله آن بتوانی بهترین نتایج را از طریق کاملترین روشها کسب کنی. البته هم روشها و هم نتایج باید در نظر خداوند ارزشمند باشند. حکمت یعنی اینکه بتوانی نتیجه را از همان ابتدا رویت کنی؛ همه اجزای مسیر را در جایگاه مناسب و عملکرد صحیح ببینی. اینکه بتوانی نتایج نهایی را ببینی و بررسی کنی و در جهت دستیابی به آنها با دقت و صراحتی بینقص عمل کنی.
خدای قادر مطلق باید دقتی بینقص داشته باشد. او در کارهایش سرهمبندی نمیکند و تپق نمیزند. ولی ما حتی در بهترین حالت ممکن، معمولاً در کارهایمان به نتایجی که مد نظر داشتهایم نمیرسیم. حتی زمانی که برای انجام کاری کاملاً آماده هستیم و حساب همه چیز را کرده و همه جوانب آن را بررسی کردهایم یک درصدی را برای اشتباهات فردی، اتفاقات غیرمرقبه، مسائل پیشبینی نشده و … در نظر میگیریم. این تازه زمانی است که ما برای انجام کاری مصمم هستیم و به بهترین شکل ممکن برایش آماده شدهایم. ولی اگر صادق باشیم، میدانیم که حداقل در همه موارد اینطور نیست. ما خیلی وقتها برای رسیدن به هدفی اینقدر آماده نمیشویم و دقت نمیکنیم و سرسری از خیلی پیشنیازها عبور میکنیم.
خوشبختانه خداوند هرگز اینگونه عمل نمیکند! اگر خدا به این شکل کار میکرد، نشان میداد که دانش و توانایاش درباره مسائل، چیزی بیشتر از ما نیست. ولی خداوند با دقت و ظرافتی بینقص عمل میکند چون او نهایت و نتیجه همه چیز را پیش از آغاز میداند و نیازی هم به بازبینی و پشتیبان ندارد.
ای پدر آسمانی، به خاطر دقت و ظرافت بینقصت از تو سپاسگزارم. شکرت میکنم که تو «باری به هر جهت» و «یلخی» عمل نمیکنی بلکه با دقت و ظرافت! من حتی اگر دانش کافی هم داشته باشم، اغلب با بیدقتی عمل میکنم. لطفا کمکم کن تا به شباهت تو درآیم و با تکیه به تو در همه عرصهها عملکرد بهتری داشته باشم.
برگرفته از آثار W. A. Tozer