فرشته ایشان را گفت: «مترسید، زیرا اینک بشارت خوشی عظیم به شما می‌دهم که برای جمیع قوم خواهد بود.
لوقا ۲: ۱۰
گم شده ولی متروک نه
شادی ناشی از اعلام خبر تولد مسیح همانند ظاهر شدن ناگهانی خورشید از میان ابرهای تاریک در دنیایی بود که همه به خوبی درد و غم را می‌شناختند و شادی خیلی به ندرت رخ می‌نمود و ناپایدار بود.
مسرتی که آن فرشته برای شبانان هراسان به ارمغان آورده بود، همانند ندایی برخاسته از احساسات مذهبی نبود که برای لحظه‌ای شنیده شود و با گذر اندک زمانی همچون صدای باد فروکش کند. بلکه در عوض، شادی و شوری فنا ناپذیر و ماندگار بود؛ شعفی مداوم همچو امواج دریا که متوقف نمی‌شود. شعف ناشی از تولد یک نجات دهنده در شهر داوود؛ تولد مسیح خداوند!
انسان گم شده است ولی متروک نیست. آمدن مسیح به این دنیا هر دوی این موضوعات را به ما ثابت می‌کند.
اگر انسان گمشده نبود، نیازی به آمدن نجات‌دهنده وجود نداشت. از طرفی اگر انسان ترک شده بود هیچ‌کس نمی‌آمد که او را نجات بخشد. مسیح آمد و به خوبی مشخص کرد که انسان برای خداوند مهم است. تک تک انسان‌ها در تمام طول تاریخ و به شکلی غیر قابل انکار گناه کرده‌اند ولی با این وجود، او هنوز ما را ترک نکرده است. «زیرا پسر انسان آمده است تا گمشده را بجوید و نجات بخشد.» (لوقا ۱۹: ۱۰).
ای پدر آسمانی، این پیام حقیقتاً شادی آفرین است! از تو سپاسگزارم که وقتی به صورت ابدی و کامل در گناهانمان گمشده بودیم، ما را رها نکردی. لطفاً کمکم کن که امروز بتوانم این خبر مسرت بخش را با شخصی که بر سر راهم قرار می‌دهی در میان بگذارم. آمین
برگرفته از آثار W. A. Tozer
