لکن اگر چون مسیحی عذاب بکشد، پس شرمنده نشود بلکه به این اسم خدا را تمجید نماید. اول پطرس ۴: ۱۶
هیچ چیز نمی‌تواند مانع خداوند شود
پایه و اساس پرستش روحانی و حقیقی خداوند این است که کاملاً با تمام قلب او را دوست داشته باشیم، با اطمینان کامل به او اعتماد کنیم، بی‌وقفه و دائم دعا کنیم، تلاش کنیم که مقدس و شبیه به مسیح باشیم و هر کار نیکویی که می‌توانیم به‌خاطر مسیح انجام دهیم. واقعاً غیرممکن است که بخواهیم شخصی را از انجام این «تمرین» باز بداریم. تا زمانی که سازوکار کلیسا تحت کنترل قوانین محدود کننده دولت‌ها قرار دارد و یا در برخی کشورها رفتن به کلیسا جرم محسوب می‌شود و در نقاطی دیگر کلیسایی وجود ندارد، ما می‌توانیم از این فضاها خارج شویم و به محراب قلب خودمان بخزیم و پرستش مقبول خداوند را به انجام برسانیم و منتظر باشیم تا خداوند وضعیت را تغییر دهد و موقعیت را طوری مهیا کند که بتوانیم ایمان‌مان را به صورت بیرونی هم تمرین کنیم. ولی در هر صورت نباید آتش موجود در مذبح قلبمان در این زمانِ انتظار خاموش شود. ما رازِ شیرینِ سرسپردگی به خداوند و اعتماد به او را آموخته‌ایم؛ درسی که به هیچ روش دیگری نمی‌توانستیم بیاموزیم!
اگر می‌بینیم که عوامل خارجی متعددی ما را از انجام پرسش شایسته بازمی‌دارند، با اطمینان می‌گویم که مقصّر این موضوع تنها خودمان و اراده شخصی‌مان است. هیچ چیزی نمی‌تواند قلبی را که با اعتماد به خداوند احاطه شده و ایمان راسخ دارد، از این کار باز بدارد چون هیچ چیز نمی‌تواند مانع خداوند شود.
ای پدر آسمانی، می‌دانم که هیچ چیز به جز سردی در قلب خودم نمی‌تواند مانع پرستش و ستایش تو در قلبم شود. لطفاً کمکم کن تا در این موقعیت سخت بیرونی، آتش درونی قلبم را شعله‌ور نگاه دارم، با اعتماد به تو احاطه شوم و قلبم با آرامش تو پر گردد.
برگرفته از آثار W. A. Tozer
