و رسولان به قوت عظیم به قیامت عیسای خداوند شهادت می‌دادند و فیضی عظیم بر همگی ایشان بود. اعمال ۴: ۳۳
برنامه به جای حضور خداوند
من کاملاً قبول دارم که برگزاری یک جلسه پرستشی مسیحی بدون دستور کار و برنامه‌ریزی امکان‌پذیر نیست. اگر قرار باشد نظم و ترتیب حفظ شود، ترتیب چینش قسمت‌های مختلف جلسه باید مشخص شده و در اختیار کسی قرار گرفته باشد. اگر قرار باشد دو سرود پرستشی در جلسه هم‌خوانی شود، دست کم یک نفر باید بداند که کدام اول و کدام دوم خوانده شود و این اطلاعات در ذهن انسان ساخته و احتمالاً بر روی کاغذ آورده می‌شود. این همان چیزی است که به آن «برنامه» گفته می‌شود هرچند ممکن است ما دوست نداشته باشیم آن را برنامه بخوانیم. چیزی که ما در اینجا به نمایش می‌گذاریم این است که ما برای زمان پرستش در کلیسا برنامه‌ریزی می‌کنیم و این برنامه جایگزین حضور در محضر خداوند می‌شود. در واقع برنامه کلیسا به جای خداوند پرجلال در مرکز قرار می‌گیرد و جذابیت و کشش اصلی را ایجاد می‌کند. بر این اساس بهترین و مشهورترین کلیسای هر شهر احتمالاً همان کلیسایی است که جذاب‌ترین برنامه را ارائه می‌دهد؛ همان کلیسایی که می‌تواند بیشترین و بهترین برنامه‌ها را برای لذت اعضای کلیسا فراهم سازد. این برنامه‌ها طرح‌ریزی شده‌اند تا همه چیز در حرکت و همه منتظر باشند…
اگر هر یک از ما به دنبال این باشیم که حضور پرجلال خداوند در جلسات کلیسایی پررنگ‌تر شود، کلیساهای بهتری خواهیم داشت. اگر مسیح را به عنوان هدف پایدار و برتر پرستش و سرسپردگی خود قرار دهیم، آنگاه برنامه کلیسا به عنوان ابزاری برای برقراری نظم در زمان پرستش خداوند در جایگاه خود قرار خواهد گرفت. اگر در انجام این کار شکست بخوریم، برنامه‌ها مانع از تابش نور خداوند خواهند شد و هیچ کلیسایی نمی‌تواند این وضعیت و عواقب آن را تحمل کند.
ای پدر آسمانی، به ما کمک کن تا به جای تمرکز بر برنامه پرستشی کلیسایمان، بر خداوند جلال که هدف و مقصود پرستش ما است تمرکز کنیم. آمین!
برگرفته از آثار A. W. Tozer
