
سلوک در نور طبق رساله اول یوحنا
قدم چهارم درخشش نور حقیقی در زندگی
هیچ یک از ما قادر به تغییر گذشته خود نمیباشیم، اما میتوانیم با پیروی از مسیح خداوند، مسیر آینده خود را تعیین نماییم. عیسی مسیح بر روی صلیب مُرد تا گناهانی که ما مرتکب شدهایم را ببخشد. وظیفهای که هر یک از ما در مقابل این فیض عظیم خداوند داریم این است که برای گناهانی که انجام دادهایم، توبه کنیم و از این پس به دنبال انجام احکام خداوند باشیم تا بدین طریق با قدرت روح القدس زندگی خود را تغییر دهیم. در این صورت است که خداوند، نور حقیقی عیسی مسیح را از طریق ما به دیگران میتاباند.
در این زمینه یوحنای رسول در رساله اول خود این چنین مینویسد:
ای حبیبان، حکمی تازه به شما نمینویسم، بلکه حکمی کهنه که آن را از ابتدا داشتید؛ و حکم کهنه آن کلام است که از ابتدا شنیدید. و نیز حکمی تازه به شما مینویسم که آن در وی و در شما حق است،
زیرا که تاریکی در گذر است و نور حقیقی الآن میدرخشد«2: 7و8».
زمانی که شخصی به عیسی مسیح و کار او بر روی صلیب ایمان میآورد، از چنگال تاریکی رها میشود و دیگر در قلب او آثاری از تاریکی یافت نخواهد شد بلکه نورحقیقی خداوند در او ساکن میگردد. امروز ما نور خداوند هستیم و خداوند نور خود را از طریق قلبهای ما به دیگران میتاباند.
زیرا خدایی که گفت تا نور از ظلمت درخشید، همان است که در دلهای ما درخشید تا نور معرفت جلال خدا در چهره عیسی مسیح از ما بدرخشد « دوم قرنتیان 6:4 ».
در این آیه پولس از پیدایش 3:1 صحبت میکند و میخواهد به مخاطب بگوید «خدایی که در زمان آفرینش نور را در جهان قرار داد تا به واسطهی آن روشنایی بشود، امروز همان نور را در وجود ما قرار داده است تا همان نور از طریق ما به دیگران بتابد». اما آیا ما امروز نور این جهان هستیم؟ اگر جواب ما به این سوال منفی است، بی شک مشکلی در درونمان وجود دارد و باید به دنبال یافتن راه حلی برای آن باشیم. یوحنای رسول در رساله اول فصل دو آیههای 9 و 10 به دنبال ارائه فرمولی به ایمانداران است تا بتوانند از آن طریق خودشان و ایمانشان را بسنجند. او میگوید باید خودمان را بسنجیم، و از خود بپرسیم که آیا نور این جهان هستیم و آیا در خداوند سلوک میکنیم یا خیر؟ یوحنا جواب این سوالات را اینگونه بیان میکند:
کسی که میگوید در نور است و از برادر خود نفرت دارد، تا حال در تاریکی است.
و کسی که برادر خود را محبت نماید، در نور ساکن است و لغزش در وی نیست.
این آیات در کل تاریخ کلیسا برای بسیاری از ایمانداران، راه را نمایان کرده و در آنها بیداری روحانی به وجود آوردهاند. ایمانداران هر روزه به این نیاز دارند که بر روی زانوهای خود رفته و با فروتنی از خداوند بخواهند که آنها را برای جلال نام خودش در این جهان به نور و نمک تبدیل کرده و از آنها برای نمایان ساختن نور عدالتش به دیگران استفاده کند.
همانطور که میدانید یوحنا در زمان نگارش این نامه بسیار پیر و از لحاظ روحانی بسیار با تجربه بود. او در این رساله به خواهران و برادران ایمانی خود نشان میدهد که چگونه باید در مسیحیت رفتار کنند و نور عدالت خداوند را از تاریکی تشخیص دهند. ما هم باید به عنوان یک ایماندار حواسمان باشد که اگر ادعا میکنیم، نور خداوند در ما ساکن است ولی از برادر یا خواهر ایماندار خود و یا حتی غیر ایمانداران نفرت داریم، نه تنها نور خداوند در ما ساکن نیست بلکه در تاریکی به سر میبریم. لازم به ذکر است که نداشتن نفرت از دیگران به هیچ وجه به معنای داشتن رابطهیصمیمی با آنها نیست. منظور یوحنا این است که ایمانداران باید قلبی پاک داشته باشند. عیسی مسیح در کلام خود میگوید:
من شما را مانند گوسفندان در میان گرگان میفرستم؛ پس مثل مارها هشیار و چون کبوتران ساده باشید
« انجیل متی 10: 16 »
وقتی در قلب یک ایماندار نفرت ساکن باشد، نشان دهنده این است که ایمان او ضعیف است و یا به تعبیری نور خداوند در او ساکن نیست. کسی هم که نوری در درونش وجود نداشته باشد، طبیعتاً نمیتواند نوری به دیگران بتاباند. داشتن محبت برای یوحنا بسیار حائز اهمیت بوده و بارها آن را در متون خودش تکرار میکند. در واقع یوحنای رسول، رمز دریافت رحمت و فیض خداوند را داشتن محبت بی قید و شرط به دیگران میداند. از طرفی ما به عنوان فرزندان خداوند وظیفه داریم تا با نشان دادن محبت عملی به دیگران، نوری که به واسطه ایمان به مسیح در ما ساکن شده است را به دیگران بتابانیم.
حال اگر به دنبال سلوک در نور هستیم، تنها راه موجود، ایمان به عیسی مسیح و توبه از گناهانمان است. مسیح نیز به واسطه ایمان و توبه نه تنها گناهانمان را میبخشد بلکه بذر محبت خودش را نیز در دل ما میکارد و آن را میپروراند تا به واسطه آن بذر، نور خود را از طریق ما به دیگران بتاباند. باشد که همواره نور خداوند تا به ابد از طریق ما به دیگران بتابد.
آمین
انستیتو کتاب مقدس پارسیان pbi.life