من هستم آن نان زنده که از آسمان نازل شد. اگر کسی از این نان بخورد تا به ابد زنده خواهد ماند و نانی که من عطا می‌کنم جسم من است که آن را به جهت حیات جهان می‌بخشم. یوحنا 6: 45- 51 را مطالعه کنید
اجازه دهید مطالعه امروز را با نظرات جان کلوین در مورد کشانده شدن به ایمان همانطور که در یوحنا 6: 44 توصیف شده است و خود خداوند آن را انجام می‌دهد آغاز کنیم؛ «این نوع کشاندن، خشونت‌آمیز نیست، به طوری که انسان‌ها را با نیروی خارجی مجبور به ایمان کند. بلکه یک انگیزهٔ قدرتمند از سوی روح‌القدس است که باعث می‌گردد افرادی که قبلاً اراده و تمایلی به مسیح نداشتند، به سوی او مایل شوند. بنابراین، این که هیچ کس جز کسانی که تمایل به مسیح دارند به سوی او کشیده نمی‌شوند ادعایی نادرست و کفرآمیز است، بدین معنا که انسان با تلاش خودش، خود را مطیع خداوند کرده است. اراده‌ای که انسان با آن از خدا پیروی می‌کند همان چیزی است که از خود او دریافت می‌کند. این خداوند است که قلب انسان را برای اطاعت از او نرم می‌کند.»
سخنان کلوین مفید است زیرا منظور ما را مبنی بر اینکه خداوند مردم را به سمت ایمان می‌کشاند واضح می‌کند. اولاً اینطور نیست که خدا آن دسته از افرادی را که از قبل اراده به جذب شدن داشتند به سوی ایمان می‌کشاند. ما می‌دانیم که نمی‌تواند چنین باشد زیرا ما خارج از فیض در گناه مرده‌ایم پس نمی‌توانیم از خود عملی نشان دهیم. هیچ کس حقیقتاً مایل به یافتن خداوند نیست مگر اینکه ابتدا خداوند به سوی قلب آن فرد حرکت کند (رومیان 3: 9-18؛ افسسیان 2: 1-10). ثانیاً خداوند ما را به انجام کاری که نمی‌خواهیم انجام دهیم مجبور نمی‌کند. هر چند ممکن است برای مدتی در برابر دعوت خداوند مقاومت کنیم اما سرانجام وقتی که خودمان هم بخواهیم به سمت مسیح برویم، به او می‌رسیم. خداوند قلب جدیدی به ما عطا می‌کند که مایل به ایمان باشد. او دستمان را از پشت نمی‌پیچاند تا ما را به ملکوت برساند (حزقیال 36:25-27).
توجه به این نکته مهم است که خداوند ما را به ایمان آوردن مایل می‌کند. اگرچه ایمان هدیه او به برگزیدگانش است و اگر بخواهیم ایمان بیاوریم باید به ما عطا شود، اما همچنین ما نیز باید ایمان داشته باشیم. «تقدیر» در مسیحیتِ کتاب مقدسی وجود ندارد که بگوید اگر خدا ما را برای رستگاری انتخاب کرده باشد، مهم نیست که ما چه می‌کنیم. ما باید ایمان داشته باشیم و تنها افرادی که ایمان دارند کسانی هستند که خداوند آنها را انتخاب کرده است. این ضرورت ایمان ما به مسیح در سراسر یوحنا 6 و به ویژه در آیات امروز تأکید شده است. آیه 47 به ما می‌گوید که هر که ایمان بیاورد حیات جاودانی دارد، به این مفهوم که هر که ایمان نیاورد حیات جاودانی ندارد. همچنین ایمان داشتن به پسر لازمهٔ تعلیم یافتن و هدایت شدن توسط خدای پدر است که زندگی ابدی را عطا می‌کند (آیه 45-46). کسانی که به پسر آن گونه که او خود را آشکار کرده است ایمان ندارند، توسط خدا تعلیم یا هدایت نمی‌شوند.
ما باید آن نان آسمانی را بخوریم تا زندگی جاودانی داشته باشیم (آیه 48-50) و چون ایمان بارها و بارها در متن یوحنا 6 تاکید می‌شود یعنی این خوردن چیزی به جز ایمان به مسیح نیست. مهم است که ایمان داشته باشیم مسیح برای گناهکاران مرد و نانی که او می‌دهد همان زندگی اوست (آیه 51). خدا برگزیدگان خود را برای نجات انتخاب می‌کند. اما او این کار را به گونه‌ای انجام نمی‌دهد که مسئولیت ایمان را از ما سلب کند. اگر به مسیح ایمان نداشته باشیم نجات نخواهیم یافت. همچنین نمی‌توانیم برگزیده بودن خودمان را بفهیم مگر اینکه ایمان داشته باشیم. آیا به مسیح اعتماد دارید؟ اگر ایمان دارید، به اعتماد کردن به او ادامه دهید و اگر هنوز به عیسی ایمان نیاورده‌اید امروز برای نجات به او ایمان بیاورید.
پدر آسمانی امروز در مقابل تخت پر فیضت زانو می‌زنم و از تو خواهش می‌کنم مرا در ایمانم مستحکم کنی. قلبم را لمس کن و به من دانشی عطا کن تا به عمق‌های معرفت تو پی ببرم. آمین!
اقتباسی از لیونر مینیستری (Ligonier Ministry)
