کسی نمی‌تواند نزد من آید، مگر آنکه پدری که مرا فرستاد او را جذب کند و من در روز بازپسین او را خواهم برخیزانید. یوحنا 6: 41- 44 را مطالعه کنید
در ابتدا پنج هزار مردی که عیسای مسیح به شکلی معجزه آسا به آنها خوراک داده بود به صورت کامل متوجه ادعای او نسبت به خودش نشده بودند. آنها فکر می‌کردند که عیسای مسیح خود را ناجی سیاسی معرفی می‌کند و آنها را از زیر سلطه روم آزاد خواهد کرد، درست مانند موسی که قوم را از زیر ستم مصر خارج کرده بود. به همین خاطر آنها سعی کردند تا او را پادشاه سازند (یوحنا 6: 1-15). پس از اینکه مسیح ادعا کرد که می‌تواند به آنها نان زنده بدهد تا گرسنگی آنها را برطرف سازد، ظاهراً فکر کردند که او از نوعی رزق و روزی دائمی فیزیکی صحبت می‌کند. ممکن است فکر کنیم که آنان خودشان از عیسای مسیح خواسته بودند تا آن نان را به آنها بدهد (6: 34)، اما مسیح به آنها گفت که او را دیدند اما به او ایمان نیاوردند (6: 36). آنچه آنها تقاضا کرده بودند چیزی نبود که عیسای مسیح ارائه می‌کرد (6: 16-37).
عیسای مسیح حتی برای اینکه مقصود خود را واضح‌تر نشان دهد و مردم را از سوء تفاهم خلاص کند خود را به عنوان نان زنده که از ملکوت آمده است اعلام کرد. او به هیچ وجه در مورد رزق و روزی فیزیکی صحبت نمی‌کرد بلکه اعلام می‌کرد که هدیه خدا برای زندگی ابدی است (6: 38- 40). آنگاه بود که جمعیت متوجه ادعای او درباره خودش شد. به همین دلیل این آیات می‌گویند آنها در میان خود نسبت به ادعای عیسی شروع به همهمه کردند (آیه 41). آنها از گفته عیسای مسیح مبنی بر اینکه او از آسمان آمده است آزرده خاطر شدند، زیرا مادرش مریم و پدر زمینی او یوسف را می‌شناختند و مطمئناً پدر و مادر او بر اساس معیارهای دنیوی هیچ ویژگی خاصی نداشتند (6: 42؛ لوقا 1:48، 52 را مطالعه کنید). البته در این رابطه موضوعات پنهان زیادی وجود داشت، زیرا جمعیت به وضوح از کل داستان در مورد والدین مسیح اطلاعی نداشتند. اگر آنها واقعاً کل موضوع را می‌دانستند می‌فهمیدند که یوسف پدرخواندهٔ عیسای مسیح است و پدر ابدی او خود خداوند است. آنها باید می‌دانستند که ادعای مسیح مبنی بر داشتن ذاتی الهی هیچ مشکلی ندارد(لوقا 1: 26-38؛ یوحنا 1: 1-18).
عیسی مجدداً تأکید کرد که دلیل کور ماندن‌شان این است که خداوند چشمان روحانی آنها را باز نکرده است تا بتوانند او را همانطور که واقعاً هست ببینند. او با بیان این موضوع که هیچ شخصی نمی‌تواند نجات یابد مگر پدر آن فرد را به سوی مسیح بکشاند، بر ادعای اولیه خود مبنی بر اینکه همهٔ کسانی که پدر برای نجات به او می‌دهد نجات خواهند یافت، تاکید کرد. این یک نصیحت ضعیف برای ایمان آوردن نیست بلکه عمل قدرتمند خداوند برای آنانی است که توسط خداوند خوانده شده‌اند. زیرا همه کسانی که توسط خدا فرا خوانده می‌شوند سرانجام از مقاومت کردن در مقابل مسیح دست می‌کشند و به او ایمان می‌آورند و در نتیجه قطعاً در روز آخر از مردگان برخواهندخاست (یوحنا 6: 43- 44). دکتر آر.سی اسپرول در تفسیر انجیل یوحنا می‌نویسد: «ما در حالت طبیعی کاملاً بی‌اراده هستیم و از نظر اخلاقی قادر به رفتن به سوی مسیح نیستیم. اگر پدر می‌خواهد که ما نزد مسیح برویم باید ما را به سوی پسر محبوبش بکشاند».
جان کلوین می‌گوید: «اگرچه انجیل بدون استثنا برای همه موعظه می‌شود، اما همه نمی‌توانند آن را بپذیرند. . . برای پذیرش انجیل درک و آگاهی جدید لازم است. . . . ایمان به اراده انسان بستگی ندارد بلکه به خداوند بستگی دارد که آن را می‌دهد.» اگرچه فقط کسانی که خداوند آنها را به سوی مسیح می‌کشاند به سراغ او می‌آیند، اما نمی‌توانیم بفهمیم که خداوند چه کسی را برای رفتن به سوی مسیح انتخاب کرده است. بنابراین ما باید انجیل را به همهٔ مردم موعظه کنیم و به خداوند از این جهت که او برگزیدگان خود را از میان ملل مختلف به سوی خود جلب می‌کند اعتماد کنیم.
ای پدر آسمانی بابت اینکه یگانه فرزندت را بر زمین فرستادی از تو سپاسگزارم. خداوندا به من کمک کن تا بتوانم خبر خوش نجات به واسطه مسیح را به دیگران اعلام کنم. همچنین دعا می‌کنم آنانی را بر سر راه من قرار دهی که خودت می‌خواهی به سوی مسیح بیایند. قلبشان را لمس کن و چشمانشان را به سوی مسیح بگشا تا حقیقت را ببینند و ایمان آورند. آمین!
اقتباسی از لیونر مینیستری (Ligonier Ministry)
