می‌دانیم که خدا دعای گناهکاران را نمی‌شنود؛ و لیکن اگر کسی خدا پرست باشد و اراده او را بجا آرد، او را می‌شنود.
انجیل یوحنا 9: 31
” محافظت از طریق دعا “
توی مزرعه ما عادت هست که روز خودمون رو با خواندن کلام و سرودهای پرستشی و دعا شروع کنیم. یک روز دقیقاً بعد از این مراسم چهار نفر از کارگران رو به یکی از باغات منطقه فرستادیم تا مقداری لوازم مورد نیازِ کاشت درخت رو با خودشون بیارن. این کارگرها با یک وانت به سمت این باغ رفتن که در پایین دستی از مزرعه ما هست و جاده‌ای پر پیچ وخم با سراشیبی تندی داره و متاسفانه راننده کنترل ماشین رو از دست میده و به سمت دَرّه چپ میکنن.
یکی از کارگران مزرعه سوار بر دوچرخه با چشمانی گریان به سمت ما اومد که دقیقاً نیم ساعت از جلسه دعا گذشته بود و خبر این تصادف رو به ما داد و هیچ مطمئن نبود که کسی از این تصادف جون سالم به در برده یا نه!؟ من با اون کارگر سوار بر ماشین شدیم و به سمت محل تصادف راه افتادیم و اینجا تنها کاری که از ما بر میومد این بود که در طول این مسیرِ کوتاه شروع به دعا کنیم و از قادر مطلق خواهش کنیم که “لطفاً اونها رو کمک کن” و قتی به اونجا رسیدیم ماشین ته دَرّه درب و داغون افتاده بود.
به صورت معجزه آسایی همه این کارگرها از این تصادف جون سالم به در بردن، تنها یک نفر دستش شکست و دو نفر دیگه جراحات سطحی پیدا کردن که همه اونها کاملاً سلامتی خودشون رو به دست آوردن. حتی یک نفر از اونها حتی یک خراش هم روی بدنش نیفتاده بود.
بعداً اون کارگر جوان که خبر تصادف رو به ما داده بود به من گوش زد کرد که چطور ما اون روز صبح روز خودمون رو با دعا شروع کردیم و از عیسای مسیح خواستیم تا از ما محافظت کنه و به این مسئله اعتقاد راسخ داشت که دعا اون روز باعث نجات این افراد شده و خداوند با دستان پر توان خودش از اونها محافطت کرد. من موافق این هستم که هیچ وقت نباید قوت و قدرتِ نهفته در دعا رو برای محافظت در حوادث رو دست کم گرفت.
