برنامه سالانهرازگاهان

رازگاهان: افسسیان 3(14-21)


  از این سبب، زانو می‌زنم نزد آن پدر، که از او هر خانواده‌ای در آسمان و بر زمین مسمی می‌شود؛ که بحسب دولت جلال خود به شما عطا کند که در انسانیت باطنی خود از روح او به قوت زور آور شوید،  تا مسیح به وساطت ایمان در دلهای شما ساکن شود؛  و در محبت ریشه کرده و بنیاد نهاده، استطاعت یابید که با تمامی مقدسین ادراک کنید که عرض و طول و عمق و بلندی چیست؛  و عارف شوید به محبت مسیح که فوق از معرفت است تا پر شوید تا تمامی پری خدا. الحال او را که قادر است که بکند بی نهایت زیادتر از هرآنچه بخواهیم یا فکر کنیم، بحسب آن قوتی که در ما عمل می‌کند،  مر او را در کلیسا و در مسیح عیسی تا جمیع قرنها تا ابدالآباد جلال باد.

افسسیان 3: (14-21)                       


” قدرت نهفته در دعا “

آیا درمورد یکی از اعضای خانواده نگران هستی؟ آیا نگران یکی از فرزندانت یا یکی از دوستان یا اعضای فامیلت هستی که زندگیشون نشون دهنده این هست که از حکمت خداوند بدور هستن و شیوه زندگیشون پر مخاطره هست؟ اما هر موقع شما تلاش می‌کنید با اونها صحبت کنید، گوششون بدهکار نیست، حالا باید چه کار کرد؟

چقدر در روز بر روی زانو برای اعضای خانوداه، دوستان و فامیل دعا میکنی؟ اینجاست که با چالش مهمی روبرو میشیم؛ اگر برای اونها دعا نمی‌کنیم چطور انتظار داریم که زندگی اونها تغییر بکنه؟ نقل قولی از بیلی گراهام هست که می‌گه: اگر دوباره فرصت اینو داشتم که به دنیا بیام ” کمتر موعظه میکردم و بیشتر دعا میکردم ” چرا؟ چون در دعا کردن قدرت مهیبی نهفته هست.

کتاب مقدس به ما میگه که دعای پیوسته و با ایمان یک ایماندار باعث برکت هست.” نزد یکدیگر به گناهان خود اعتراف کنید و برای یکدیگر دعاکنید تا شفا یابید، زیرا دعای مرد عادل در عمل، قوت بسیار دارد.” یعقوب 5: 16. صحبت کردن زیاد میتونه که به نِق زدن تبدیل بشه ولی دعا کردن زیاد راه صحیحِ تغییر هست.

جان وزلی مبشر معروف انگلیسی که در قرن هجدهم زندگی کرد، معروف بود که مادرش هر روز برایش دعا می‌کرد و او رو در حضور خداوند بلند می‌کرد تا کمکش کنه تا بتونه در راه پیش روش که خیلی دشوار بود و به نوعی مقابله با پادشاهی بریتانیا بود موفق بشه. این داستان رو از مردان و زنان دیگری هم در طول تاریخ شنیده ایم که مادر اونها یک جنگجو روحانی بوده برای اونها و بصورت پیوسته برای اونها دعا می‌کردن. فکر می‌کنید این نتیجه چیست؟ این برآمده از این هست که اونها کمتر غیبت میکردن، نِق میزدن و کمتر انتقاد می‌کردن در عوض بیشتر برای دعا وقت می‌

گذاشتن و باعث تشویق فرزندان خود و دیگران بودن.

بیایید شروع کنیم به باور کردن قول خداوند در مورد محافظت از عزیزانمون و نه اینکه دیگران چه میخوان بکنن برای عزیزانمون. در ایمان و باور پیوسته استوار باشیم و خداوند جواب دعای ما رو میده.


ای پدر آسمانی، هر وقت من نگران و مشوش هستم در مورد یکی از نزدیکانم و قلبم نگران اونهاست به من یاد آوری کن که باید به حضور تو که قوت و قدرت ازلی و ابدی هست بیام و دعا کنم.آمین!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا