در هر امری شاکر باشید که این است اراده خدا در حق شما در مسیح عیسی. اول تسالونیکیان 5: 18
يهُوَه را حمد گوييد و نام او را بخوانيد. اعمال او را در ميان قوم‌ها اعلام نماييد. او را بسراييد برای او تسبيح بخوانيد. در تمامی کارهای عجيب او تفکر نماييد. اول تواریخ 16: 8-9
“مرسی خداوند”
تشکر، کلمه‌ایه که روح رو نوازش میده. ما با تشکر کردن دریافت یه هدیه رو جشن میگیریم، حالا هر هدیه‌ای که باشه؛ کتاب، شکلات، اسباب بازی، لوازم ورزشی، …
با شکرگزاری در درگاه خداوند ما خیلی از محدودیتها و مرزها رو قطع میکینم و از بین میبریم. از نداشتن به داشتن، از هیچ بودن به پُر بودن، از بی کَس بودن به کَس دیگران بودن، از فقر به ثروت … . ما با شکرگزاری، ترحمِ بی‌معنی به خودمون رو از بین میبریم و سیستم روحانی خودمون رو سم‌زدایی میکنیم. به خداوند میگیم که داشتن او و نجات ابدی، مهمترین دارایی ماست و ما در کنار تخت پادشاهی او خوشبخت هستیم، چه در این دنیا و چه در آخرت.
در کلام خداوند شکرگزاری و تشکر از خداوند به ما پیشنهاد نشده بلکه به صورت یه فرمان داده شده که با خودش مسئولیت به همراه داره. «همسایه خود رو محبت کن»، «به فقرا کمک کن»؛ اینها چه به صورت مَثَل و چه به صورت حکم، بیشتر از صد بار تکرار شدن. کتاب مقدس به ما میگه که با شکرگزاری و فروتنی، میوه‌های ایمان خودتون رو نشون بدید.
عیسای مسیح در مدتی که بر روی این کُره خاکی زندگی میکرد، قدردان بودن و فروتنی رو به وضوح به اطرافیان خودش آموخت و رفتارش با دیگران بهترین مثالها رو برای همه ما به جای گذاشت. وقتی که مریم اون عطر گرانبها رو برای تدهین پاهای عیسی استفاده کرد یا وقتی که مسیح با کودکان وقت میگذاشت و با مهربونی اونها رو در آغوش میگرفت. وقتی که شاگردان از اولین سفر بشارتی برگشتن مسیح از اونها تشکر کرد. در همان ساعت، عیسی در روح وجد نموده گفت: «ای پدر، مالک آسمان و زمین، تو را سپاس میکنم که این امور را از دانایان وخردمندان مخفی داشتی و بر کودکان مکشوف ساختی. بلی ای پدر، چونکه همچنین منظور نظر تو افتاد.» لوقا 10(21).
سعی نکن که خیلی با عجله هدایای خداوند در زندگیت رو با نرخ بازار بسنجی و تجزیه و تحلیل دنیوی کنی، بلکه برای هر چیز کوچیک، در هر قدمِ زندگی و روز به روز از او تشکر کن.
«مرسی خداوند!»
