رازگاهان: یوحنا 1(35-37)

و در روز بعد نیز یحیی با دو نفر از شاگردان خود ایستاده بود.  ناگاه عیسی را دید که راه می‌رود؛ و گفت: «اینک بره خدا.»  و چون آن دو شاگرد کلام او را شنیدند، از پی عیسی روانه شدند.  انجیل یوحنا ۱: ۳۵- ۳۷

 یوحنای رسول در این آیات به این اشاره می‌کند که آنچه خداوند به آخرین نبی عهد قدیم، یعنی یحیی سپرده بود به درستی توسط او به انجام رسید. یحیای تعمید دهنده وظیفه داشت که پیش از آمدن عیسای مسیح بر روی زمین، راه را برایش هموار سازد. او می‌بایست ملکوت خداوند را موعظه کرده، قوم اسرائیل را به توبه دعوت می‌کرد و آنانی را که توبه می‌کردند، به عنوان ثمرهٔ خدمات خود در زمان آمدن خداوند به او می‌سپرد.

یحیی در طول خدمات خود، با وجود همهٔ مشکلاتی که بر سر راهش بود، بسیاری را به توبه دعوت کرد و آنها را تعمید داد و بسیاری شاگرد او شده، او را پیروی کردند. یحیی، عیسای مسیح را نیز تعمید داد و بدین طریق خدمات مسیحِ خداوند در لباس جسم، به صورت رسمی بر روی زمین آغاز شد. یحیی پس از آنکه عیسای مسیح خدماتش را آغاز کرد، توجه پیروان خود را به سوی او جلب کرد و از آن پس، شگردان یحیی از مسیح پیروی کردند. یحیی بدین طریق خدمات خود را به کمال رساند و اراده خداوند را به واسطهٔ روح مقدسی که در درونش ساکن بود به انجام رسانید.

 امروز همان روحی که در یحیی ساکن بود در ما ایمان‌داران نیز ساکن است. همچنین خداوند همان وظیفه‌ای را که به یحیی و دیگر انبیا سپرده بود، به ما که به واسطه ایمانمان به مسیح فرزندان او شدیم سپرده است. خداوند ایمان‌داران را همکاران خود ساخت و در این همکاری، وظیفهٔ بشارت انجیل را به آنها سپرد. همه ما وظیفه داریم تا با انجام ارادهٔ خداوند و بشارت خبر خوشِ نجات که تنها به واسطه ایمان به مسیح میسّر می‌شود، غیر ایمان‌داران را با خداوند مصالحه و آشتی دهیم. یحیای تعمید دهنده، بره قربانی بی‌عیب یعنی عیسای مسیح را به دیگران نشان داد و او را به آنها معرفی کرد. خداوند از ما می‌خواهد که نه تنها چشمان خود را به عیسای مسیح بدوزیم بلکه توجه دیگران را نیز به سوی صلیب او جلب کنیم. همگی ما به خوبی می‌دانیم که عیسای مسیح وعده داده است که بازخواهدگشت و ایمان‌داران را نجات خواهد داد. بازگشت دوبارهٔ مسیح، آمدن ثانویه نیز گفته می‌شود. هر یک از ما ایمان‌داران وظیفه داریم تا با بشارت انجیل، ثمرهٔ همکاری‌مان را با خداوند، گرد آوریم و در زمان آمدن ثانویه عیسای مسیح به او بسپاریم. در این صورت می‌توان گفت که ما نیز همچون یحیی و دیگر انبیا توانسته‌ایم خواست و ارادهٔ خداوند را بر روی زمین به انجام برسانیم.

این یکی از وظایف مهم ایمان‌داران است و باید در به انجام رساندن آن کوشا باشند. بدیهی است که همهٔ ما تجربه بشارت را داشته‌ایم اما بارها پیش از اینکه در مورد مسیح با شخصی صحبت کنیم، عکس‌العمل او را با پیش‌داوری مورد سنجش قرار داده‌ایم. باید توجه داشته باشیم که تنها خداوند تفحص کننده وعارف قلب‌ها است. هرگاه در زمان بشارت انجیل دچار پیش‌داوری شدیم، باید به یاد آوریم که این کلام خداوند است که زنده و مقتدر و برنده‌تر از هر شمشیر است! وظیفهٔ  کاشتن بذر انجیل در دل‌ها به ما واگذار شده است ولی تنها خداوند قادر است این بذر را در دل شخصی برویاند. عیسای مسیح می‌گوید فرزندان من صدای مرا می‌شناسند و با شنیدنش مرا متابعت می‌کنند. خداوند با دادن کلامش به ما، صدایش را به ما سپرده است. بنابراین می‌بایست با دلیری بکوشیم تا با بشارت و موعظه کلام خداوند، صدای او را به گوش فرزندان گم‌شده‌اش برسانیم و در زمان آمدن دوبارهٔ عیسای مسیح، با دستانی پر از ثمرات روحانی به استقبال او برویم.

دعا: ای پدر آسمانی، تو را شکر می‌کنیم که ما را که لایق نبودیم به واسطه خون گرم یگانه فرزندت عیسای مسیح نجات بخشیدی. خداوند پر جلال، تو نه تنها ما را نجات دادی بلکه ما را فرزندان خودت خطاب کردی. پدر، تو ما را همکاران خود ساختی و اجازه دادی تا با بشارت انجیل در نجات دیگران سهیم باشیم. خداوندا، به ما قدرت عطا کن تا فرزندان حبیب تو بر روی زمین باشیم و با اعلام کردن خبر خوش نجات، گم‌شدگان را برای جلال نامت پیدا کنیم. آمین!