روز نوزدهم: یکشنبه هفته چهارم
و شنیدم چون آواز جمعی کثیر و چون آواز آبهای فراوان و چون آواز رعدهای شدید که می‌گفتند: «هللویاه، زیرا خداوند خدای ما قادر مطلق، سلطنت گرفته است! شادی و وجد نماییم و او را تمجید کنیم زیرا که نکاح بره رسیده است و عروس او خود را حاضر ساخته است. مکاشفه 19: 6-7
افراد زیادی در آسمان حضور خواهند داشت که صدای پرستششان همچون صدای رعد خواهد بود و این تنها از طریق قربانی شدن عیسی امکان‌پذیر بود. جشن عظیمی برقرار خواهد بود، جشنی فوق‌العاده!
“هللویاه” کلمه‌ی خاصی است. این کلمه‌ی عبری به معنای “پرستیدن یهوه” است و بیشتر در مزامیر استفاده شده است. در عهد جدید تنها در مکاشفه فصل 19 استفاده شده و همین باعث ویژه بودن این فصل شده است. بخش اول فصل 19 شامل مناجات پرستشی برای پیروزی عیسی است. این مناجات در میان نثر موجود در این قسمت قرار دارد. این مناجات در جایی که “هللویاه” نوشته شده است، به آیه قبل متصل میشود. نیمه دوم فصل 19درباره‌ی غلبه‌ای است که عیسی بر دشمنانش خواهد یافت. روزی ما به این گروه کُر ملحق شده و خداوند را در هنگام ورود به ملکوتش برای این پیروزی پرستش کرده و به قوم او برای جشن عروسی خواهیم پیوست.
خداوند خدای ما، آن قادر مطلق، سلطنت خواهد کرد. سلطنتی که در اینجا نوشته شده است، در زبان یونانی به شخصی اشاره دارد که با متولد شدنش این جایگاه را به ارث برده و همچون یک کاهن، حکومتی عادلانه دارد. کاهن در کتاب مقدس شخصی بود که قربانی گناه مردم را به حضور خدا میبرد. عیسی کاهن اعظم و کامل ما است، او به حضور پدر می‌رود و بهترین قربانی را از خون خویش به او تقدیم می‌کند (عبرانیان 9: 23-28). در آیه هفت، عیسی برّه خوانده شده است؛ معمولاً برّه برای گناهان مردم قربانی می‌شد و عیسی با مصلوب شدنش، قربانی شدن برّه را متوقف کرد.
تنها واکنش به اینکه عیسی کاهن اعظم و نجات‌دهنده ما است، پرستش او است. وجد کردن در او به معنای افتخاری شادمانه و حالتی است که از علم به اینکه عیسی جانش را برای ما داده سرچشمه می‌گیرد.
عروسی در زبان یونانی در این متن به معنای یک جشن عروسی کامل است که شامل یک مراسم شام بزرگ که همه به آن دعوت شده‌اند نیز هست. در زمان عهد قدیم، جشن عروسی یک هفته به طول می‌انجامید. در عهد جدید می‌بینیم که عیسی با شاگردان و مادرش در یک جشن عروسی شرکت کرده‌اند (یوحنا 2). ما در زمانهای آخر به عنوان عروسِ مسیح در آن جشن شرکت خواهیم کرد. تمامی کلیسا عروس هستند و جشن عروسی توسط پدر آسمانی ما فراهم شده است که جشنی بسیار عالی خواهد بود.
متن‌های پیشنهادی برای مطالعه:
یوحنا 2
پرسشها برای اندیشیدن:
جشن عروسی در این دنیا از چه جهاتی شبیه به جشن عروسی سماوی است؟
جشن عروسی برّه از چه جهاتی متفاوت است؟
دعا:
ای خدای قادر مطلق که برای ابدیت حکومت خواهی کرد! متشکریم که جشن بزرگی را برایمان فراهم کردی تا ما به عنوان عروس، یکی از مهمترین شرکت کنندگان آن باشیم. کمکمان کن تا سهم خودمان را به عنوان عروس انجام داده و برای بازگشتت آماده باشیم، آمین!
روز بیستم: دوشنبه هفته چهارم
“شادی و وجد نماییم و او را تمجید کنیم زیرا که نکاح بره رسیده است و عروس او خود را حاضر ساخته است. و به او داده شد که به کتان پاک و روشن خود را بپوشاند، زیرا که آن کتان عدالتهای مقدسین است.” مکاشفه 19: 7-8
در آیه هفت این متن گفته می‌شودکه عروس خودش را آماده ساخته است. در اینجا می‌توانیم بپرسیم که او برای آماده شدن چه کاری انجام داده است؟ چه لباسی پوشیده است؟ آیا همچون عروسی‌های مدرن امروزی است؟ پوشیدن یک لباس سفید و زیبا و قدم زدن در یک سالن پذیرایی مجلل؟ خیر، توصیف این متن از لباس عروس یک استفاده نمادین است. در آیه هشت می‌گوید آن کتان اعمال مقدسین است. پس آیا برای آماده کردن خودمان باید اعمال صالح انجام دهیم؟
از یک نظر بله، ما به عنوان عروس مسیح باید اعمالمان طبق راه‌های عدالت باشد. عیسی می‌گوید اگر مرا دوست داری، فرمانهای مرا نیز اطاعت خواهی کرد (یوحنا 14: 15، 21، 23). اطاعت ما از عیسی دو دلیل اصلی دارد؛ اطمینان از علم عیسی به اینکه بهترین چیز برای ما چیست و همچنین عشق ما به پرستش او. این اطاعت، ما را بیشتر به سمت واقعیت درونیمان که همان عادل شمرده شدن توسط خدا و پوشیده شدن با عدالت اوست هدایت می‌کند. در کولسیان نیز درباره‌ی پوشاندن خودمان با صبر، محبت، تواضع، تحمل، بردباری و محبت صحبت میشود (کولسیان 3: 12 و 14). تمرین کردن این رفتارها باعث میشود بیشتر به شباهت مسیح درآییم.
هرچند از زاویه‌ای دیگر، پوشانده شدن ما کاملاً به خودمان برنمی‌گردد بلکه این پوشش به ما هدیه داده شده است. اعمال صالح ما هیچگاه نمی‌توانند کافی باشند؛ آنها همچو تکه پارچه‌هایی کثیف هستند (اشعیا 64: 6). عیسی تنها شخص کامل، بی‌نقص و کاملاً عادل بود. او ما را با خون خود و قربانی شدن بر روی صلیب پوشاند. با این همه، ما نیز باید خودمان را بپوشانیم و این پوشیده شدن از طریق اطاعت کلام خدا به انجام می‌رسد و نیازی نیست که نگران باشیم. در نهایت، چون خدا لباس عدالت را از طریق قربانی شدن عیسی به ما می‌دهد، پوشانده خواهیم شد.
همچنین توجه کنید که می‌گوید اعمال صالح مقدسین. ما یک عروس و یک کلیسا هستیم. اعمال صالح کلیسا به صورت کلّی عروس را خواهد پوشاند. حال این سوال وجود دارد که آیا من چیزی به زیبایی عروس اضافه می‌کنم یا از زیبایی آن می‌کاهم؟ ما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که اگر گناه کنیم، خدا ما را بخشیده و لکّه‌های ناشی از آن را پاک می‌کند ولی ما باید مشتاق باشیم که به زیبایی عروس بیفزاییم.
متن‌های پیشنهادی برای مطالعه:
کولسیان 3: 1-17
پرسشها برای اندیشیدن:
من از چه طرقی به زیبایی کلیسا افزوده‌ام؟
از چه طرقی باعث شده‌ام که کلیسا برای آنانی که بیرون از آن هستند جذابیت کمتری داشته باشد؟ (اگر مواردی وجود دارد، بهترین کار این است که آنها را نزد خداوند اعتراف کنید و به وسیله‌ی او پاک شوید و منتظر زمان دیگری نمانید.)
دعا:
ای خداوندم عیسی مسیح! برای پوشاندنمان با خون خودت و زدودن شرمساریمان از تو سپاسگزاریم. لطفاً به ما توانایی بده تا برای تو بدرخشیم. در نام عیسی مسیح، آمین!
فصل روزه (لنت)- روز بیست و یکم
روز بیست و یکم: سه شنبه هفته چهارم
و مرا گفت: «بنویس: خوشابحال آنانی که به بزم نکاح بره دعوت شده‌اند.» و نیز مرا گفت که «این است کلام راست خدا.» و نزد پایهایش افتادم تا او را سجده کنم. او به من گفت: «زنهار چنین نکنی زیرا که من با تو همخدمت هستم و با برادرانت که شهادت عیسی را دارند. خدا را سجده کن.» مکاشفه 19: 9-10
این متن تکان دهنده است؛ این دقیقاً پس از زمانی است که مردم در آسمان در حین پرستش خداوند صدایی رعدگونه به وجود آوردند. یوحنا به عنوان یک تماشاگر آنجا ایستاده و در حال تماشای چیزی است که در حال اتفاق افتادن است. او رسولی است که عیسی دوستش داشت، کسی که در شام آخر به عیسی تکیه داده بود، کسی که عیسی را تا پای صلیب همراهی کرد و کسی که عیسی، مادرش را به او سپرد (یوحنا 21: 20، 19: 26-27). اکنون او می‌خواهد به یک فرشته سجده کند. یوحنا کسی بود که عیسی را دوست داشت و او را به خوبی پیروی کرد. پس چرا چنین خیانتی می‌کند؟
این احتمال وجود دارد که آن فرشته‌ی خلق شده به دست خداوند آنقدر زیبا و پاک بوده که یوحنا او را با خدا اشتباه گرفته باشد. در فصل اول مکاشفه، یوحنا همین کار را با یک موجود آسمانی دیگر انجام می‌دهد که در واقع همان عیسی است (یوحنا 1: 17). دانشمندان بر این باورند که یوحنا می‌دانسته در حال انجام چه کاری است ولی آنقدر مجذوب جلوه‌ی آن فرشته شد که به پایش افتاد تا پرستشش کند. دانشمندان معتقدند که این قسمت درس بسیار مهمی را برای کلیسای اولیه در بر داشته است. در میان پیروان اولیه‌ی عیسی، افرادی نیز وجود داشتند که فرشتگان را پرستش می‌کردند ولی اینجا به صورت کاملاً واضح اعلام می‌کند که فرشتگان تنها خادمین هستند نه خدا. ما با آنها برای جلال خداوند همکار هستیم و آنان نیز خدا را پرستش می‌کنند.
همچنین با توجه به این قسمت می‌توان آموخت اگر چیزی که خداوند خلق کرده، اینقدر زیباست، خود خداوند چقدر می‌تواند از چیزی که ساخته است زیباتر باشد! بسیاری از افراد می‌توانند اثرات هنری زیبا و یا فن‌آوری‌های بسیار پیچیده‌ای را خلق کنند ولی هیچکدام از آنها نمی‌توانند به خارق‌العاده بودن خالقشان باشند. اگر واکنش یک شخص در مقابل مخلوقی که به دست خداوند ساخته شده اینچنین است، تصور کنید زمانی که خداوند را رو در رو ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد!
برای ما بسیار راحت است که یوحنا را متهم به بی‌ایمانی کنیم. چطور یوحنا، کسی که جایگاه یک رسول را داشت، انجیل یوحنا و چند رساله دیگر از جمله همین گزارشِ مکاشفه‌ی خداوند را نوشته است، می‌تواند یک فرشته را سجده کند؟ ما اغلب فکر می‌کنیم که چنین کاری از ما بعید است و هیچگاه چیزی شبیه به آن را انجام نخواهیم داد در صورتیکه اینچنین نیست.
خداوند به ما عطایای بسیاری داده و همه چیز را عالی به وجود آورده است. ما متاسفانه به راحتی درگیر عطایای نیکویی که خداوند برایمان فراهم ساخته است می‌شویم و اگر مراقب نباشیم، شروع به پرستششان خواهیم کرد. فقط چند دقیقه به عطایایی که خداوند به خودتان داده فکر کنید؛ شاید خانه و اتومبیل خوبی داشته و یا حتی همسری داشته باشید که عمیقاً دوستش دارید. شاید بچه‌هایی دارید و می‌خواهید زندگیشان را بهتر از زندگی خودتان بسازید. احتمالاً از نظر مالی به اندازه کافی برای اینکه بتوانید هر روز غذا بخورید و همچنین قهوه و یا چای بنوشید داشته باشید. آیا حاضرید از خانه، اتومبیل و روابطتان به خاطر مسیح صرف نظر کنید؟ قطعا برخی از شما این کار را کرده‌اید ولی مراقب باشید چراکه مدت زمان زیادی طول نمی‌کشد تا اسیر روابط یا چیزهای دیگر شوید. لذت بردن از این چیزها بد نیست ولی مشکل زمانی پیش می‌آید که اینها برایمان تبدیل به یک ضرورت شوند. این دلیل اهمیت فصل روزه است. زمانیکه یک لذت کوچک و ساده مانند قهوه، چای، شیرینی و یا حتی فیسبوک یا اینستاگرام را برای مدتی ترک می‌کنیم، به ما کمک می‌کند که به آنها وابسته نبوده بلکه به خداوند متکی باشیم. این کار زمان بیشتری را برای خداوند در زندگی ما باز می‌کند و کمکمان می‌کند قلبمان را بهتر کنکاش کنیم. ما به راحتی از مردم و چیزهای دیگر بت می‌سازیم. خدا را شکر که تنها واکنش خداوند به یوحنا، ملامت و یادآوری بود. ما چیزهایی را می‌پرستیم که در مقابل یک فرشته چیزی به حساب نمی‌آیند ولی خدا را شکر که ملامت و یادآوری خداوند برای ما نیز به همان آرامی خواهد بود که برای یوحنا بود.
درباره‌ی روابط باید توجه داشت که خداوند آنها را آفریده و نیکو خوانده است. از طریق روابط می‌توان شبیه به مسیح شدن را تمرین کرد. همچنین روابط جای خوبی برای تربیت شدن هستند. با این همه اگر رابطه‌ای در مسیر میان شما و خداوند قرار می‌گیرد، راجع به آن با خداوند صحبت کنید. شاید باید تغییراتی در نحوه‌ی استفاده کردن از زمانتان ایجاد کنید. اگر از خداوند درخواست کنید حکمت لازم برای موضوع مورد نظر را به شما عطا می‌کند.
متن‌های پیشنهادی برای مطالعه:
مکاشفه 1: 12-19
پرسشها برای اندیشیدن:
آیا چیزی وجود دارد که مرا از دعا کردن و مطالعه کردن کلام خداوند باز دارد؟
آیا چیزی وجود دارد که باید با ایجاد کردن تغییر در آن زمان بیشتری را برای دعا و مطالعه کلام خداوند باز کنم؟
دعا:
ای پدر پاک و مقدس! به خاطر بردباریت در برابرمان سپاسگزاریم. اعتراف می‌کنیم که به راحتی شروع به تمجید و پرستش عطایایی می‌کنیم که به ما داده‌ای. لطفاً ما را ببخش و کمکمان کن تا چیزهایی که مزاحم پرستیدن تو میشود را کنار بگذاریم. به ما حکمت این را بده که بدانیم چطور روابطمان را مدیریت کنیم تا تبدیل به بت‌پرستی نشوند. به کمک روح‌القدس، قلبم را برایم آشکار کن. اگر راه فسادی در آن وجود دارد نشانم بده و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما (مزمور 139: 24). آمین!
فصل روزه (لنت)- روز بیست و دوم
روز بیست و دوم: چهارشنبه هفته چهارم
پس ثمرات مناسب توبه بیاورید و در خاطر خود این سخن را راه مدهید که ابراهیم پدر ماست، زیرا به شما می‌گویم خدا قادر است که از این سنگها، فرزندان برای ابراهیم برانگیزاند. لوقا 3: 8
یحیی تعمید دهنده در حال صحبت با انبوهی از مردم است (آیه 7). بسیاری از مردم از جمله رهبران مذهبی نزد او به کنار رود اردن آمده‌اند تا تعمید بگیرند و یحیی آنان را مارهای سمی خطاب می‌کند. شاید اینگونه خطاب شدن آنها توسط یحیی عجیب به نظر آید ولی او در واقع به کیفیت قلبشان اشاره می‌کند که پر از گناه است. گناه همچون یک مار، پست و منزجر کننده است. گناه بسیار خطرناک بوده و باید از آن دوری کرد. شاید فکر کنیم که کارهایمان آنقدرها هم بد نیستند ولی حقیقت چیزی دیگر است؛ کارهای ما واقعا بد هستند. خداوند مقدس و بی‌عیب است و هیچگاه عملی که بر اساس محبت نباشد را انجام نمی‌دهد.
فریسیان که گروهی از عالمان دینی بودند و شریعت را به خوبی پیروی می‌کردند نیز در میان گروهی که نزد یحیی رسید، حضور داشتند. مردم اسرائیل هیچگاه خودشان را به اندازه‌ی علمای دین مقدس نمی‌دانستند. آنها کنیسه‌هایی داشتند که در آن، خدا را پرستش کرده و درباره‌ی او می‌آموختند. آنان عهد قدیم را مطالعه کرده و تمام تلاششان را می‌کردند تا خواسته‌های خدا را به انجام برسانند. این درحالی است که خدا می‌تواند درون قلب انسانها را ببیند. او می‌تواند خشمی که از برادران یا خواهرانمان داریم را ببیند. او می‌داند که چه زمانی حسود یا ناشکیبا هستیم، حتی اگر دیگران متوجه نشوند! این گناهان از نظر بسیاری از ما کوچک به نظر می‌آیند و با خود می‌گوییم هرچه باشد بت‌پرستی یا زنا نکرده‌ام! مشکل اینجا است که ما قدوسیت و پاکی خداوند را درست متوجه نشدیم. اگر می‌توانستیم درک بهتری از قدوسیت خدا داشته باشیم، آنگاه بهتر متوجه می‌شدیم که گناهان ما چقدر قلب او را آزرده و دنیای ما را ویران می‌کند. هدف یحیی از مار خواندن علمای دین این بود که آنها با وارد شدن شوکی قوی، متوجه عمق گناهانشان شوند. مار در کتاب مقدس کنایه‌ای از شیطان است و از نظر خداوند اگر انسان از گناهانش توبه نکند، در دستان شیطان قرار دارد.
توبه به معنای بازگشت از گناه است. توبه یک تغییر کامل در برخورد، عمل و افکار نسبت به گناه است؛ به این معنا که کاملاً به سمت خدا برگردیم. این توبه اولین قدم است ولی کافی نیست. یحیی می‌گوید مردم باید ثمره‌ای بیاورند که نشان دهنده‌ی توبه آنها باشد. شاید برایتان جالب باشد که این ثمرات چه چیزهایی هستند. آنانی که این صحبت‌ها را به صورت مستقیم از یحیی شنیدند نیز با همین پرسش مواجه بودند. پاسخ یحیی در آیات 10-14 همین فصل وجود دارد. یحیی به آنها می‌گوید هرکه دو جامه دارد، یکی را به کسی بدهد که ندارد و همچنین غذای خود را با مستمندان تقسیم کند. مردم در آن زمان بسیار فقیرتر از دوران مدرن امروز بودند و اکثرشان تنها یک دست لباس داشته و حتی برخی تنها به اندازه‌ی یک روزشان غذای کافی برای خوردن داشتند. با این حال، یحیی می‌گوید هرکه کمی بیشتر از دیگران دارد، با آنها به اشتراک بگذارد. ولی امروزه ما اغلب بیشتر از نیازمان داریم. درست است که ویروس کورونا در حال گسترش به همه جا است و تحریم‌های اقتصادی فشار بسیار زیادی را به آن دسته از ما که در وطنمان زندگی می‌کنیم، وارد می‌آورد ولی بخشنده بودن نشانه‌ای از اعتماد و ایمان ما به خداوندی است که می‌تواند همه‌ی نیازهایمان را برآورده سازد. این بدان معنا نیست که هیچگاه گرسنه نخواهیم بود بلکه یعنی به اندازه‌ی کافی خواهیم داشت. از آنجایی که همیشه منابعمان پر بوده و بیشتر از نیازمان داشتیم، بسیار سختمان است که بخواهیم به خداوند اعتماد کنیم ولی باید آن را تمرین کنیم.
گروه دیگری که از یحیی می‌پرسند مشخصاً باید چه کاری انجام دهند تا این ثمره را بیاورند، باج‌گیرها (مالیات‌گیرها) بودند. یحیی به آنها می‌گوید که بیشتر از آنچه می‌بایست جمع کنند، از کسی نگیرند. باج گیرها معمولاً بیشتر از میزان تعیین شده از مردم مالیات می‌گرفتند و برای خودشان برمی‌داشتند. سربازها نیز همین سوال را مطرح کرده و چنین پاسخ گرفتند که نباید با تحدید و دروغ از کسی اخاذی کنند بلکه به درآمد خودشان راضی باشند.
پول یا ثروت یکی از موضوعات مهم در انجیل لوقا است. اینطور به نظر می‌آید که ما انسانها تمایل زیادی به پول پرستی داریم. ثروت برای ما تبدیل به اطمینان و امنیت شده و آن را می‌پرستیم. بسیاری نیز برای به دست آوردنش دست به هر کار گناه‌آلود و ناپسندی می‌زنند. شاید بگویید “من این کار را انجام نمی‌دهم” ولی در قلبتان چه طور؟ آیا تا به حال حساب وکتاب کرده‌اید که درآمدتان باید چقدر باشد تا بتوانید مبلغ بیشتری را برای کار خاصّی مثلاً برای فرزندانتان پس‌انداز کنید؟ اگر اعتمادمان به خداوند است، درآمد بیشتر و پس‌انداز بیشتر نباید اولویت ما باشد. لطفا اشتباه متوجه نشوید! حساب کردن دخل و خرج هیچ ایرادی ندارد. این کار زمانی خطرناک میشود که برای تقسیم کردن منابعی همچون خوراک، پوشاک و پولمان با آنانی که نیازمند هستند دچار مشکل شویم. اعتماد ما باید به مسیح باشد نه به پول داخل جیبمان!
یحیی به مخاطبانش هشدار می‌دهد که فکر نکنند فقط به خاطر اینکه از نسل ابراهیم هستند نیازی به توبه نداشته و نجات یافته‌اند. مردم به خاطر تعلق به گروه یا نسلی خاص نجات نمی‌یابند بلکه نجات به دلیل قربانی شدن مسیح امکان‌پذیر است. اگر ما این ثمرات توبه را به بار آوریم، آنگاه اثبات می‌کنیم که فرزندان خدا هستیم. اگر این ثمرات را نداریم، باید لحظه‌ای صبر کرده و از خودمان بپرسیم که آیا واقعاً جزئی از خانواده خداوند هستیم یا با روزی یک بار دعا کردن خودمان را مسخره کرده‌ایم؟!
متن‌های پیشنهادی برای مطالعه:
لوقا 3: 3-14
پرسشها برای اندیشیدن:
آیا منابع مالی را تبدیل به تکیه‌گاه ایمن خود کرده‌ام؟ آیا بیشتر راجع به پول فکر می‌کنم؟
آیا همراه با توبه کردن، ثمرات آن را هم از خود نشان می‌دهم؟
دعا:
ای خدای قدّوس! درک قدوسیت تو برای ما دشوار است. لطفاً چشمانمان را باز کن تا زیبایی و پاکی تو را ببینیم. کمکمان کن تا قلب خود را بهتر شناخته و از گناهانمان دوری کنیم و به سمت تو حرکت کنیم. کمکمان کن تا همانند تو که همه چیزت را برای دیگران فدا کردی، ما نیز بخشنده باشیم. لطفاً ما را به خاطر دلهای خودخواهمان ببخش و قلبی تازه به ما عطا کن تا بتوانیم برای نیازهایمان بیشتر به تو اعتماد کنیم. در نام عیسی مسیح، آمین!
فصل روزه (لنت)- روز بیست و سوم
روز بیست و سوم: پنجشنبه هفته چهارم
او غربـال خود را به دسـت خـود دارد و خرمـن خویش را پاک کرده، گنـدم را در انبـار خـود ذخیـره خواهـد نمـود و کاه را در آتشـی کـه خاموشی نمی‌پذیرد خواهد سوزانید.» لوقا 3: 17
یحیی در حال صحبت کردن با مردم است و آنها نیز گمانه‌زنی می‌کنند که آیا او مسیح موعود است یا خیر. یحیی در پاسخ می‌گوید که مسیح بسیار تواناتر از او است تا جایی که حتی لایق نیست بندهای نعلینش را باز کند. سپس می‌گوید که مسیح با روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد. روح‌القدس همان کسی است که در درون ما فریاد یا ابّا، ای پدر سر می‌دهد و به ما کمک می‌کند که بفهمیم فرزندان خدا هستیم (رومیان 8: 15-17). در کتاب مقدس معمولاً آتش نشان‌دهنده‌ی حضور خداوند است. آنانی که عهد قدیم را مطالعه کرده‌اند مطلع هستند که خدا از یک ستون آتش برای هدایت قوم اسرائیل در بیابان استفاده کرده و همچنین اینکه چطور انبیا بارها و بارها درباره‌ی آتش خداوند که انسانها را پاک می‌کند نبوت کرده‌اند (خروج 13: 21؛ تثنیه 4: 12؛ حزقیال 22: 20). همچنین آتش نور و گرما را فراهم کرده و تصفیه می‌کند. روح‌القدس تمامی این کارها را برای ایمانداران انجام می‌دهد؛ هدایت می‌کند، پالایش می‌کند و آرامش می‌دهد. این روح ایمانداران را محکوم نمی‌کند.
آیه 17 پیرامون آمدن مجدد عیسی صحبت می‌کند. آمدن اولیه‌ی او روح‌القدس را برای ایمانداران به ارمغان آورد ولی آمدن دوباره‌ی او قضاوت را همراه خواهد داشت. در دورانِ عهد جدید، اکثر مردم کشاورز بودند و از ابزارهای اولیه برای رسیدن به دانه‌ی گندم استفاده می‌کردند. ابتدا یک گاو نر در یک مسیر دایره‌ای شکل روی آنها قدم می‌زد تا دانه از کاه جدا شود. سپس کشاورز با استفاده از یک بیل دسته بلند چوبی، کاه و دانه را با هم به هوا می‌پاشید. کاه که سبک بود به وسیله‌ی باد پراکنده شده و بدین شکل بخش اعظمی از کار انجام می‌شد. به این عمل جدا سازی گفته میشود. در روزهای آخر، ایمانداران در انبار ذخیره شده و با خداوند خواهند بود. کاملاً آشکار است که این یک تمثیل بوده و انبار همان آسمان است. کاه نیز در آتشی که خاموشی ناپذیر است خواهد سوخت. زمانیکه آتش چیزی را بسوزاند، خاموش میشود ولی این آتش ادامه می‌یابد؛ بدین معنا که کاه از بین نرفته و برای همیشه خواهد سوخت. این هم یک تمثیل است و بدین معنا نیست که بی‌ایمانان برای ابدیت به صورت فیزیکی می‌سوزند بلکه در حقیقت اتفاقی بسیار بدتر در انتظارشان است که نمی‌توان تشریح کرده و یا درک نمود. چیزی که می‌دانیم این است که همه انسانها رستاخیز خواهند نمود و زندگی ابدی خواهند داشت. گروهی از آنها برای سپری کردن محکومیتشان و گروهی دیگر برای شادی و لذت جاودانی با پدر، پسر و روح‌القدس (متی 25: 46).
اگر طعم شادی با خداوند بودن و اطمینان و امنیتی که او فراهم می‌کند را می‌دانیم، می‌بایست به دیگران نیز کمک کنیم تا آن را درک کنند. زندگی یحیی تعمید دهنده صرف شناساندن مسیح به دیگران شد تا جایی که حتی جان خود را نیز در این راه فدا کرد ولی در مقابل خواهران و برادران بسیاری را به همراه زندگی جاودانی پر از شادی به دست آورد.
متن‌های پیشنهادی برای مطالعه:
لوقا 3: 15-22
پرسشها برای اندیشیدن:
آیا در زندگی روزمره‌ام شبیه به مسیح رفتار می‌کنم؟
چطور در روابطم می‌توانم شاهد بهتری برای مسیح باشم؟
دعا:
ای پدر آسمانی! برای روح‌القدس که ما را هدایت کرده آرامش می‌بخشد و برای شناختن مسیر راهنمایمان می‌کند از تو سپاسگزاریم. اعتراف می‌کنیم که بارها و بارها به راهنمایی‌های مهربانانه‌ی او گوش نکرده و شاهدان نیکویی برای تو نبوده‌ایم. لطفاً با کمک روح‌القدس یاریمان ده تا شجاع بوده و انجیل حقیقت تو را به آنانی که دوستشان داریم و آنانی که بر سر راهمان قرار می‌گیرند اعلام کنیم. برای جلال پدر، پسر و روح‌القدس، آمین!
فصل روزه (لنت)- روز بیست و چهارم
روز بیست و چهارم: جمعه هفته چهارم
و همچنان که موسی مار را در بیابان بلند نمود، همچنین پسر انسان نیز باید بلند کرده شود. یوحنا 3: 14
عیسی در حال صحبت با یکی از رهبران یهود به نام نیقودیموس است. هرچند رویداد برافراشته شدن مار توسط موسی در صحرا برای اکثر ما نا آشنا است ولی او این واقعه را به خوبی می‌دانست. شرح این رویداد در اعداد 21: 4-9 آمده است. مردم از اسارت مصریان آزاد شده و در پی هدایت خداوند در بیابان حرکت می‌کردند. در همین حین طاقتشان به سر رسید و شروع به صحبت بر علیه موسی و خداوند کردند. آنان درباره خوراکی که از دستان خداوند دریافت می‌کردند نیز شکایت داشته و دل‌زده شده بودند تا جایی که حتی آن را با خوراکی که از مصریان دریافت می‌کردند در مقام مقایسه قرار دادند. آنان متاسفانه اسارت و خوراک مصریان را به خوراک معجزه آسایی که خداوند در زمان آزادیشان برایشان فراهم ساخته بود ترجیح می‌دادند. علاوه بر این آنها به وعده خداوند ایمان نداشتند و تصوّر می‌کردند که در بیابان خواهند مرد. پس خداوند قضاوتش را از طریق مارها برای آنان جاری ساخت؛ مارها مردم را نیش می‌زدند و مردم از این طریق کشته می‌شدند.
قضاوت خداوند نیز پر از رحمت است. به خاطر جاری شدن قضاوت خداوند، قوم اسرائیل ترسید و متوجه شد که مرتکب گناه شده است. آنان به خداوند ایمان نداشتند، از معجزه‌های خداوند گله می‌کردند و ناشکیبا بودند؛ آنان همه چیز را طبق خواست خودشان و در همان لحظه می‌خواستند! زمانی که متوجه گناهشان شدند، به سراغ موسی رفتند و از او خواستند که برایشان پادرمیانی کند. در نهایت به خاطر دعای موسی و اعتراف قوم به گناهشان، خداوند راهی را برای درمان بیماریشان فراهم ساخت. علاج برای بیماری بی‌ایمانی، ایمان داشتن بود که همچنین می‌توانست بیماری فیزیکیشان را نیز شفا بخشد. آنها می‌بایست با ایمان به مجسمه‌ی ماری که بر ستون برافراشته شده بود نگاه می‌کردند و به خاطر ایمانشان شفا می‌یافتند.
عیسی به نیقودیموس می‌گوید که همانند آن مار بر ستونی برافراشته خواهد شد. در اینجا عیسی راجع به مصلوب شدنش صحبت می‌کند. عبارت “پسر انسان” برای برخی عجیب به نظر می‌رسد ولی برای نیقودیموس اینچنین نبود. “پسر انسان” عبارتی مربوط به عهد قدیم است. بیشتر اشارات به این عبارت در عهد قدیم را می‌توان در کتاب حزقیال مشاهده نمود. خداوند این نبی را یک پسر انسان خطاب کرده و به انسان بودن و آسیب پذیر بودنش اشاره می‌کند. یک اشاره نیز در کتاب مزامیر به این عبارت وجود دارد ولی در کل، مهمترین استفاده از این عبارت در کتاب دانیال است. در این کتاب دو بار از این عبارت استفاده میشود که مهم‌ترینشان در فصل دو آیه سیزده است. در اینجا دانیال رویایی پیرامون قدیم الایام می‌بیند که مشخصاتش بسیار شبیه به چیزی است که یوحنا در مکاشفه مشاهده می‌کند (مکاشفه 1: 7/ 5: 11/ 11: 15/ 14: 14/ 20: 4). قدیم الایام، خداوند است و زمانیکه پسر انسان نزد خداوند می‌رود، سلطنت، جلال و پادشاهی به او داده شده است. انسانها از تمامی اقوام و تمامی زبانها او را برای ابدیت خدمت خواهند کرد (دانیال 7: 14). عیسی با استفاده از عنوان “پسر انسان”، خود را خداوند خوانده و به نقش نبوت گونه‌اش بر روی زمین و فروتنی‌اش به عنوان یک شخص اشاره می‌کند. گذشته از این، برافراشته شدن در زبان یونانی تنها به معنای بالا کشیده شدن نیست بلکه به تجلیل شدن و ستوده شدن نیز اشاره دارد. به عبارت دیگر عیسی در این آیه می‌گوید که او به عنوان پسر انسان که همان خدا است، به صلیب کشیده شده و نجات و شفای روحانی را برای آنانی که با ایمان به او نگاه کنند فراهم خواهد ساخت. اکنون ما شنوندگان کلام خداوند بوده و در همان جایگاه قرار داریم. خیلی وقتها به وعده‌های خداوند شک می‌کنیم، مخصوصاً زمانیکه شرایط دشوار میشود. ما فکر می‌کنیم که او باید همین حالا ما را به سرزمین وعده ببرد تا در آن با آرامش و آسایش ساکن شویم. به همین دلیل ناشکیبا شده و شروع به شکایت می‌کنیم که چرا خدا ما را اینطور که می‌خواهیم پیش نمی‌برد.
شاید سفر ما نیز همانند سفر قوم بنی اسرائیل در بیابان برایمان قابل فهم نباشد. آنها چهل سال در بیابان سرگردان بودند در حالیکه مسیر رسیدن به سرزمین وعده نهایتاً چند هفته بیشتر طول نمی‌کشید. سرگردانی مهمترین بخش این سفر است؛ زمانهایی که رنج می‌کشیم، شکنجه می‌شویم و دستگیر می‌شویم! در این زمانها است که خداوند را بهتر می‌شناسیم. اگر بایستیم و با دقت نگاه کنیم، حتی با وجود شرایط سختی که در آن هستیم، دستان خداوند را می‌بینیم که در کار است. گاهی خداوند اجازه می‌دهد که سختی‌ها برای ما اتفاق بیافتند تا دیگران به سمت خانواده‌اش جذب شوند؛ درست همانند عیسی که رنج کشید و جان داد تا ما بتوانیم تبدیل به دختران و پسران خدای زنده شویم. رنج‌های ما هرگز بیهوده و عبث نیستند؛ سرگردانی ما مسیر شاگردسازی است. ما باید بیاموزیم که چشمانمان را به صلیب دوخته و به جلو پیش رویم چون در نهایت ما نیز همانند عیسی به آسمان رفته و همراه با پدر در آن جشن عظیم حضور خواهیم داشت.
متن‌های پیشنهادی برای مطالعه:
اعداد 21: 4-9/ دانیال 7: 9-14
پرسشها برای اندیشیدن:
قضاوت خداوند چطور می‌تواند همراه با رحمت باشد؟
آیا به عنوان یک مسیحی از خداوند به خاطر مشکلات تشکر می‌کنم یا دائماً به او شکایت می‌کنم؟
دعا:
ای خدای مقدس! از تو سپاسگزارم که قضاوتت همیشه به جا و محبتت فراتر از همه چیز است. متشکریم که در زمانهای سختی و خوشی، تو هستی که برایمان فراهم می‌کنی. به خاطر قربانی شدنت بر روی صلیب شکرگزار تو هستیم. لطفاً چشمان ما را بگشا تا دستانت را در زندگیمان ببینیم و بتوانیم تو را بهتر ستایش کنیم. در نام عیسی مسیح، آمین!
فصل روزه (لنت)- روز بیست و پنجم
روز بیست و پنجم: شنبه هفته چهارم
زیرا خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانه خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد، هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد. یوحنا 3: 16
خیلی‌ها با این آیه آشنا هستند. این از نظراتی خوب است ولی اغلب زمانیکه این اتفاق می‌افتد، از معنای واقعی آن گذر کرده و به آن فکر نمی‌کنیم. آنگاه آن آیه تاثیر خود را بر ما از دست داده و ما نیز غنای آن را برای دریافت تشویق و تازه شدن از دست می‌دهیم.
این آیه با محبت خداوند آغاز میشود. محبت خداوند چیزی است که نقشه‌ی نجات را آغاز کرد. قضاوت عادلانه و الهی خداوند باعث این کار نبود. همچنین صرفاً خواست خداوند نبود که ما را پاک کرد. این درست است که ما باید پاک شویم و همچنین قضاوت خداوند در راه است ولی این محبت خدا بود که نقشه نجات را بنیان نهاد.
ترجمه قسمت اول این آیه می‌تواند ما را کمی به اشتباه بیندازد. متن یونانی درباره‌ی مقدار محبت خداوند صحبت نمی‌کند بلکه به روش و کیفیت این محبت اشاره دارد. به محبت همراه با قربانی اشاره می‌کند که خدای پسر را مانند آن مار برافراشت (آیه 4). عیسی برای گناهان ما بر فراز صلیب افراشته خواهد شد.
خداوند پسر یگانه‌اش را به ما عطا کرد. تنها یک پسر وجود دارد، او منحصر به فرد و غیرقابل جایگزین شدن است. این هدیه‌ای بسیار گرانبها از جانب خدا است که عمق محبت پدر، محبت روح‌القدس و محبت پسر به جهان را برای ما نمایان می‌کند. تنها سه شخص در خدای واحد ما وجود دارد و تحوّلی که به واسطه‌ی لباس جسم پوشیدن عیسی رخ داد، خداوند را به صورت کامل تحت تاثیر قرار داد. زین پس عیسی برای تمام ابدیت لباس جسم دارد. در عین حال پسر دیگری نیز وجود ندارد که خداوند او را برای برآورده ساختن نیاز انسان به منظور نجات فدا کند. رابطه‌ی آنها آنقدر نزدیک بود که وقتی به عیسی نگاه می‌کنیم، پدر را می‌بینیم (یوحنا 14: 9). آنها از ازل در محبتی کامل و مشارکتی بی‌نقص با یکدیگر به سر می‌بردند. تقدیم شدن عیسی به عنوان قربانی کامل و بی‌عیب چیز بسیار عجیب و فوق‌العاده‌ای است که ما نه می‌توانیم آن را بفهمیم و نه قادر به درک تاثیری هستیم که بر خود خداوند داشته است. او عمیقاً ما را دوست دارد، به اندازه‌ای که آسمان از زمین بالاتر است، به همان اندازه نیز محبت خداوند نسبت به ما عظیم است (مزمور 103: 11).
ایمان تنها شرط لازم برای دریافت هدیه‌ی حیات جاودانی است. فصل روزه برای این طراحی شده است که ما به عمق گناهان خودمان پی برده تا بتوانیم ذرّه‌ای کوچک از عمق محبت خدا را درک کنیم. این به ما کمک می‌کند تا ببینیم که هیچ انسانی شهامت ندارد اینگونه جانش را برای دشمنانش فدا کند. شما هم نیازی ندارید آنقدر خوب باشید یا بهتر بگوییم، نمی‌توانید آنقدر خوب باشید که محبت خداوند را به خودتان جلب کنید! این خود مایه‌ی تسکین و آرامش ما است. خداوند زمانی ما را انتخاب کرد که هنوز گناهکار بودیم (رومیان 5: 8). تمامی کاری که باید انجام دهیم این است که با ایمان به عیسای مصلوب شده نگاه کنیم، تا این قربانی ما را از تمام گناهانمان پاک کرده و از طریق مرگ و رستاخیزش در حیاتی نو برخیزاند.
بر اساس توصیف کتاب مقدس، حیات جاودانی جایی راحت و عاری از بیماری برای استراحت کردن نیست! حیات تنها در خداوند است (یوحنا 1: 4). حیات جاودانی حقیقی در خدا یافت شده، توسط او فراهم گردیده و در آسمان به ما داده میشود. عیسی می‌گوید که حیات جاودانی، شناخت تنها خدای حقیقی است. از طرفی تمامی آسایش و شادی ما نیز در خداوند به تحقق خواهد پیوست. بنابراین زمانی که شروع به شناخت خدا می‌کنیم، زندگی حقیقی را آغاز می‌کنیم. این حیات ادامه پیدا کرده و غنی‌تر میشود تا در آسمان به شکل نهایی خود برسد؛ جایی که تا ابد به خداوند نگریسته و متحیّر خواهیم شد!
متن‌های پیشنهادی برای مطالعه:
مزمور 103
پرسشها برای اندیشیدن:
فهم بهتر گناهانم چطور می‌تواند مرا در درک بهتر محبت خداوند یاری رساند؟
حیات جاودانی که خداوند از طریق عیسی به من داده است را چطور تجربه کرده‌ام؟
دعا:
ای پدر دوست داشتنی! برای هدیه‌ی ویژه و رایگان یگانه پسرت که تو را و کیفیت محبتت را به ما نشان داد، از تو سپاسگزاریم؛ محبتی که همراه با قربانی بود و هیچ گونه سرزنشی را همراه با خود نداشت! کمکمان کن همانطور که تو ما را زمانیکه هنوز دشمنانت بودیم دوست داشتی، به دشمنانمان محبت کنیم. برای جلال پدر، پسر و روح‌القدس، آمین!
