لنت (فصل روزه و تفکر درباره مرگ و قیام مسیح)
مرا خواهید خواند و آمده، نزد من تضرّع خواهید کرد و من شما را اجابت خواهم نمود.
ارمیا 29: 12
دعوت به نزدیک شدن
آیا تا به حال در زندگی به نقطه‌ای رسیده‌اید که هیچ وقت حتی تصورش را هم نمی‌کردید؟ مثلاً جایی باشید که هرگز فکرش را نکرده‌اید، یا مشکلی جسمانی برایتان اتفاق افتاده باشد، یا وقوع یک تراژدی باعث شود که کاملاً احساس تنهایی کنید. شاید خداوند ما را به طرف دیگری از کشورمان و یا حتی آن طرف دنیا فرستاده باشد، دور از همۀ چیزهای آشنا و دوستان و اقواممان. در این لحظات احساس تنهایی کاملا ًشما را احاطه می‌کند.
ارمیا به من و شما اطمینان می‌دهد که هیچ‌وقت تنها نخواهیم بود و خداوند همیشه با ما خواهد ماند. او برای شما حتی در غریب‌ترین مکان و لحظه زندگیتان نقشه مناسبی در نظر دارد. این حقیقت که «خدا با ما است»، به من و شما آرامش، آینده و امید را نوید می‌دهد. خداوند از ما می‌خواهد که در دعا او را صدا بزنیم. او بهترین و عالی‌ترین شنونده است و حتی به مسائلی که در ذهنمان وجود دارد و هرگز به زبان نیاورده‌ایم گوش می‌دهد.
در همین لحظه در هرجا که این متن را مطالعه می‌کنید، به حضور خداوند بروید و همه چیز را با او در میان بگذارید.
تفکر و تعمق:
زمانی را به یاد بیاورید که بیشترین احساس تنهایی به شما دست داده است. آیا در آن لحظه خداوند را صدا کرده‌اید؟
خداوندا! تو بهتر از هر کس دیگری می‌دانی که این نقشه من برای زندگیم نبود و هیچ وقت حتی فکرش را هم نمی‌کردم که در اینجا قرار بگیرم. من سپاسگزار تو هستم که در تنهایی‌ام در کنارم هستی. تو دوست من هستی و در هر لحظه از شبانه روز می‌توانم با تو در ارتباط باشم. خداوندا تو به دعاهای من جواب دادی و خواهی داد. مرسی ای پدر! به نام عیسای مسیح آمین!
