زیرا از آسمان نزول کردم نه تا به اراده خود عمل کنم، بلکه به اراده فرستنده خود. و اراده پدری که مرا فرستاد این است که از آنچه به من عطا کرد، چیزی تلف نکنم بلکه در روز بازپسین آن را برخیزانم.
یوحنا ۶: ۳۶- ۴۰
عیسای مسیح سخنان تندی را نسبت به جمعیتی که پس از معجزه پنج نان و دو ماهی به دنبالش راه افتاده بودند بیان کرد. عیسی به آنها گفت که دلیل پیرویشان از او کاملاً نادرست است. دلیل دنباله روی آنها از مسیح این بود که می‌خواستند شاهد اعمال شگفت انگیز بیشتری از او به عنوان یک رهایی دهنده زمینی باشند. آنها اهمیت واقعی نشانه‌های خداوند ما که منبع حیات ابدی بود را تشخیص ندادند. جمعیت این را درک نکرند که او نانی است از آسمان که گرسنگی معنوی ما را برای همیشه برطرف می‌کند. آنها برای آنچه ناپایدار بود کار می‌کردند و برای حیاتی که پایدار بود تلاشی نمی‌کردند. آنها عمل خداوند را برای دریافت نجات ابدی که فقط با ایمان داشتنشان به مسیح به وقوع می‌پیوندد را رد کردند (یوحنا ۶: ۱- ۳۱).
این درست است که جمعیت از عیسی خواست تا نانی را که ارائه داده بود همیشه به آنها بدهد (یوحنا ۶: ۳۴) اما از آیات امروز مشخص است که آنها هنوز موضوع اصلی را درک نکرده‌اند. آنها عیسی را دیده بودند اما هنوز به او ایمان نداشتند (یوحنا ۶: ۳۶). این بدان معنا نیست که نان آسمانی یعنی عیسای مسیح در ماموریت خود شکست خورده بود. او آمد تا ارادهٔ پدر را انجام دهد؛ و ارادهٔ پدر این است که عیسی کسانی را که او برگزیده را نجات دهد (یوحنا ۶: ۳۷- ۳۸). همه کسانی که با ایمان واقعی به سوی عیسی می‌آیند و به او به عنوان منبعی کامل از حیات واقعی ایمان دارند، هرگز بیرون رانده نخواهند شد. همه افرادی که برای نجات بر مسیح تکیه می‌کنند، در قیامت از مردگان حضور خواهند داشت و برای همیشه زنده خواهند ماند (یوحنا ۶: ۳۹- ۴۰).
آیات امروز برای رشد دکترین نجات ما حیاتی است. زیرا به ما نشان می‌دهد که نمی‌توانیم به خاطر ایمانمان به عیسای مسیح به خود ببالیم. ما ایمان داریم زیرا خداوند ما را برگزیده و ایمانی را که موجب نجاتمان می‌شود به ما عطا کرده است. جان کالوین در مورد این قسمت می‌گوید: «ایمان چیزی نیست که به ارادهٔ انسانها وابسته باشد، به طوری که این شخص و آن شخص بی‌قید‌وشرط و بدون تشخیص و تصادفاً ایمان آورند، بلکه این است که خداوند کسانی را که انتخاب کرده است به دست یگانه فرزند خود می‌سپارد؛ زیرا او می‌گوید: «هر آنچه پدر به من عطا کند، به جانب من می‌آید»، پس ما نتیجه می‌گیریم که همه نمی‌آیند!
همچنین آیات امروز نیز به ما می‌آموزد که نجات هدیه‌ای نیست که داده شود و سپس از ما پس گرفته شود. عیسی شخصی را که نزد او می‌آید بیرون نمی‌کند و اراده کامل پدر این است که پسر همه کسانی را که با ایمان به سمتش می‌آیند را نجات دهد. دکتر آر. سی. اسپرول در تفسیر یوحنا می‌نویسد: «کسانی که واقعاً نجات یافته‌اند در ایمان خود باقی خواهند ماند زیرا عیسی اجازه نمی‌دهد آنها ایمان خود از دست بدهند». اگر واقعاً نجات یافته باشیم هیچ چیز در خلقت نمی‌تواند ما را از مسیح جدا کند (رومیان ۸: ۳۸- ۳۹).
بسیاری از مردم نگران این هستند که آیا از سوی خدا برای نجات انتخاب شده‌اند یا خیر؟ آیات امروز به ما می‌گویند تنها کسی که برای نجات انتخاب شده است به مسیح ایمان می‌آورد. بنابراین اگر به مسیح ایمان داشته باشیم و آن را با توبه از گناهان در زندگی خودمان نشان دهیم، می‌توانیم به برگزیده بودنمان اطمینان داشته باشیم. جان کالوین می‌گوید: «ایمان، شاهدی كافی برای تقدیر جاودانه خداوند است».
خداوندا شکرت که من را پیش از بنیاد هستی برگزیدی و مرا به نام خواندی. امروز اطمینان دارم که در دستان پرقوت عیسای مسیح قرار دارم و هیچ قدرتی نمی‌تواند من را از آن جدا کند. ممنونم که با کلامت به من اطمینان می‌بخشی که هیچگاه نجاتم را از دست نخواهم داد. من را در ایمان و اعتماد به خودت تقویت کن. در نام عیسای مسیح آمین!
برای مطالعه بیشتر به این آیات مراجعه کنید «پیدایش ۲۵: ۱۹- ۲۶ / یوحنا ۱۵: ۱۶ / افسسیان ۱: ۳- ۱۰ / دوم تیموتائوس ۲: ۲۴- ۲۶».
اقتباسی از لیونر مینستری
