رازگاهان: یوحنا 6(22-29)

عیسی در جواب ایشان گفت: «عمل خدا این است که به آن کسی که او فرستاد، ایمان بیاورید.» یوحنا ۶: ۲۹

---

شهر کفرناحوم در جلیل برای عیسای مسیح و شاگردانش به عنوان مقر اصلی خدمات آنها استفاده می‌شد (متی ۴: ۱۳). بنابراین منطقی بود که خداوند ما عیسای مسیح پس از آنکه در آن طرف جلیل به پنج هزار نفر خوراک داد به کفرناحوم باز گردد (یوحنا ۶: ۱- ۲۱). جمعیتی که توسط عیسی تغذیه شده بودند هنوز بدنبال چیزهای بیشتری بودند. به همین دلیل وقتی نتوانستند او را در نزدیکی مکانی که نان‌ها و ماهی‌ها را چند برابر کرده بود پیدا کنند، در جستجوی او به کفرناحوم رفتند (یوحنا ۶: ۲۲- ۲۴).

متن امروز به ما می‌گوید که آنها به سرعت عیسی را در کفرناحوم پیدا کردند و با او هم سخن شدند. همانطور که یوحنا ۶: ۵۹ به ما می‌گوید این گفت‌وگو که شامل صحبت‌های عیسی و پاسخ‌های مردم است، در کنیسهٔ کفرناحوم به انجام رسید. در قرن اول این نوع تعامل بین معلم و دنبال کنندگانش یک روش رایج در میان یهودیان برای آموزش در کنیسه بود. این گفت‌وگوی گسترده در یوحنا ۶ به عنوان گفتمان نان زندگی شناخته می‌شود.

عیسی این مباحثات را اینگونه آغاز كرد که آنها به دلیل نشانه‌هایی که از او دیده‌اند به دنبالش نیستند بلكه به خاطر غذا از پس او می‌روند (یوحنا ۶: ۲۵- ۲۶). این ممکن است عجیب به نظر برسد زیرا خوراک دادن مسیح به این جمعیت، برایشان انگیزهٔ جستجوی مسیح موعود را پدید آورده بود، یکی از نشانه‌های خداوندی او بود. اما منظور عیسی این بود که آنها در جستجوی او بودند نه به این خاطر که آنها درک می‌کردند که نشانه‌ها در مورد هویت او به عنوان پسر خدا چه می‌گویند بلکه به این دلیل که آنها به دنبال معجزه بودند و عیسی برای آنها کارهای شگفت‌انگیزی انجام می‌داد. آنها به دنبال نمایش و ارضاء مایحتاج جسمی خود بودند نه به دنبال نجات.

بی‌شک باید نیازهای جسمی خود را برآورده کنیم، اما اگر فقط به همین دلیل تلاش زیادی برای یافتن عیسی داریم در واقع از هدف اصلی پیروی از مسیح غافل شده‌ایم. این همان موضوع اساسی است که عیسی به دنبال بیانش بود. او به مردم گفته بود، برای غذایی که از بین می‌رود زحمت نکشند. غذای فیزیکی فقط به طور موقت ما را راضی می‌کند و چیزی است که نمی‌تواند زندگی ابدی را به ما عطا کند. بنابراین اگر تنها هدف اصلی ما به دست آوردن آن است در واقع فقط اتلاف وقت و تلاشی بیهوده می‌باشد. در عوض ما باید برای غذایی که منجر به زندگی ابدی می‌شود تلاش کنیم (یوحنا ۶: ۲۷). هنگامی که از عیسی سوال شد: اعمال خداوند که منجر به زندگی ابدی می‌شود چیست؟ در پاسخ گفت آن عمل این است که به او ایمان آوردند (یوحنا ۶: ۲۸- ۲۹). عیسی این عمل را به این خاطر ایمان نامید زیرا عملی است که از طرف خداوند در ما آغاز می‌شود و ما باید آن را بپذیریم. ایمان یک هدیه است که از روی فیض دریافت می‌شود و عملی نیست که از ما انسان‌ها نشأت بگیرد (افسسیان ۲: ۸- ۱۰).

جان کالوین می‌نویسد: «ایمان چیزی برای خداوند به ارمغان نمی‌آورد بلکه در مقابل جایگاه انسان را در حضور خداوند تهی می‌کند تا شخص از مسیح و فیض او پر شود». ایمان کاری است که ما «انجام می‌دهیم»، اما عملی نیست که شایسته پاداش باشد. این کاری است که ما وقتی قلبمان توسط روح‌القدس احیا‌ء شود می‌توانیم آن را به عمل آوریم. بنابراین هر یک از ما باید شخصاً به مسیح اعتماد کنیم زیرا ایمان دیگران ما را نجات نخواهد داد.

---

خداوندا به من کمک کن تا هر روز در ایمانم رشد کنم. شکرت که من را زیر فیض خودت قرار دادی و این هدیه ارزشمند را به من عطا کردی. به من قوت بده تا نه تنها خودم در اعتماد به یگانه فرزندت عیسای مسیح رشد کنم بلکه به دیگران هم در این مسیر کمک کنم. در نام عیسای مسیح آمین!

برای مطالعه بیشتر به این آیات مراجعه کنید «یوحنا ۶: ۴۰ / رومیان ۱۰: ۹- ۱۰».   

اقتباسی از  لیونر مینستری