رازگاهان یوحنا 5(45-46)

زیرا اگر موسی را تصدیق می‌کردید، مرا نیز تصدیق می‌کردید چونکه او درباره من نوشته است. اما چون نوشته‌‌‌های او را تصدیق نمی‌کنید، پس چگونه سخن‌های مرا قبول خواهید کرد.

یوحنا ۵: ۴۶- ۴۷

عیسی این ادعای باورنکردنی را مطرح کرد که او با خداوند برابر است (یوحنا ۵: ۱- ۲۹). چنین ادعایی فقط به واسطه وجود چند شاهد قابل تأیید بود، به همین خاطر عیسی چندین شاهد برای ادعاهای خود ارائه کرد که شامل خدای پدر، یحیی تعمید دهنده و معجزات خودش می‌باشد (یوحنا ۵: ۳۰- ۳۶). با این وجود همانطور که در آیات امروز می‌خوانیم، اینها تنها شاهدان عیسی نبودند.

این شاهدان و به صورت خاص شهادت پدر، باید برای رهبران یهودی که مخالف منجی ما بودند کافی می‌بود؛ اما سران یهود که خود را در تشخیص شهادت خداوند توانا می‌دانستند، توان دیدن و تشخیص شهادت خدای پدر در مورد عیسای مسیح را نداشتند. در حقیقت، این رهبران نه صدای خداوند را شنیدند، نه صورت او را در عیسی مشاهده کردند و نه شهادتی را دریافت کردند که خداوند فرستاده بود تا از آن طریق خودش را به طور کامل بر قوم ظاهر کند (یوحنا ۵: ۳۷- ۳۸). عدم ناتوانی آنها در تشخیص شهادت پدر به دلیل کمبود مطالعه کتاب مقدس نبود. آنها برای یافتن حیات ابدی، کتاب مقدس را جستجو می‌کردند اما آن حیات را از دست دادند زیرا حاضر نشدند تا نزد عیسی بیایند (یوحنا ۵: ۳۹- ۴۰).

یهودیان قرن اول و به ویژه رهبران مذهبی،خود را وقف کتاب مقدس می‌کردند. آنها با کوشش بیش از حد در متن تعمق می‌کردند و عیسی هرگز از آنها به دلیل تنبلی در مطالعه کلام انتقاد نکرد. مشکل در چگونگی مطالعه کتاب مقدس بود. بسیاری از یهودیان فکر می‌کردند که تنها مطالعه کتاب مقدس، پاداشی چون زندگی ابدی خواهد داشت. در حالی که مطالعه کتاب مقدس نمی‌تواند محصولی چون حیات ابدی به همراه داشته باشد، زیرا مطالعه کتاب مقدس مقصودی است برای رسیدن به مسیح. ما فقط زمانی می‌توانیم زندگی ابدی را در کتاب مقدس پیدا کنیم که اجازه دهیم کلام خداوند ما را به سمت مسیح که سرچشمه زندگی است سوق دهد (یوحنا ۱۴: ۶). اگر ما از هدایت شدن به این مسیر امتناع ورزیم، خود را به گناه تسلیم خواهیم کرد. این همان چیزی است که پولس در (رومیان ۱: ۱۸- 32) توضیح می‌دهد. وقتی حقیقت را رد می‌کنیم خداوند ما را از یافتن آن باز می‌دارد و حتی ما را به وادی گمراهی تسلیم می‌کند.

عیسی این سخنان را در مورد مخالفان خود نگفت چون از آنها احترام را انتظار داشت؛ و آنها این کار را نکردند! او این را گفت تا به آنها خاطر نشان كند كه مخالفان او به دروغ ادعا كرده‌اند كه جلال خدا را دوست دارند و به دنبال اراده او هستند. در واقع آنها تمام شهادات و نبوت‌های مورد نیاز برای شناخت مسیح را داشتند که شامل نوشته‌های موسی (پیدایش تا تثنیه) می‌باشد. اگر آنها کتاب مقدس را برای یافتن خداوند و حقیقت او می‌خواندند، می‌دیدند که تمامی عهد قدیم، شخصیت و کار مسیح را نشانه رفته است (یوحنا ۵: ۴۱- ۴۶). اما اگر موسی که ادعا می‌کردند دوستش داشتند، نتوانست آنها را به ایمان داشتن متقاعد کند پس هیچ چیز دیگری هم نمی‌توانست.

مسیح هدف کل عهد عتیق است. موضوعات مختلف، افراد، وقایع و موارد دیگر در کتب عهد عتیق ما را سرانجام به مسیح می‌رساند. مسیح کسی است که اینها را به انجام می‌رساند و به ما نجات ابدی عطا می‌کند. بنابراین همهٔ مطالعات ما باید به جلال دادن مسیح و پرستش او برای نجات بزرگش ختم شود. اگر مطالعه کتاب مقدس به این مقصد ختم نمی‌شود بی‌شک مشکلی در ما وجود دارد.

برای مطالعه بیشتر به این آیات مراجعه کنید «پیدایش ۴۹: ۱۰، لاویان ۱۶، متی ۵: ۱۷- ۲۰، لوقا ۲۴: ۴۴- ۴۹».

خداوندا از این که خودت را با شهادات بسیار بر من ظاهر ساختی بسیار سپاسگزارم. پدر آسمانی از این که اجازه دادی تا کلامت را بشنوم و حقیقت وجودت را درک کنم ممنونم. عیسای مسیح به من کمک کن تا بیشتر بتوانم با مطالعه کلامت تو را بشناسم و به شباهتت در آییم. در نام مسیح آمین!

اقتباسی از  لیونر مینستری