آنگاه عیسی به آن دوازده گفت: «آیا شما نیز می‌خواهید بروید؟» شمعون پطرس به او جواب داد: «خداوندا نزد که برویم؟ کلمات حیات جاودانی نزد تو است. و ما ایمان آورده و شناخته‌ایم که تو مسیح پسر خدای حی هستی.» یوحنا 6: 66- 71 را مطالعه کنید.
معمولاً وقتی به شاگردان عیسای مسیح فکر می‌کنیم، به دوازده مردی می‌اندیشیم که مسیح از طبقه‌های مختلف جامعه فراخواند تا به او کمک کنند و در طول خدمت زمینی‌اش با او راه بروند. ولی اناجیل نشان می‌دهند که پیروان مسیح بیشتر از دوازده نفر بوده‌اند؛ برای مثال، هفتاد و دو نفری که عیسای مسیح برای انجام خدمت فرستاد (لوقا 10: 1- 12). علاوه بر این، در سراسر اناجیل، در مورد جمعیت زیادی می‌خوانیم که عیسای مسیح را برای شنیدن تعالیمش دنبال می‌کردند. این افراد را نیز از نظراتی می‌توان شاگردان عیسای مسیح به شمار آورد.
با این حال، همه این افراد در شاگردی استقامت نشان ندادند. در واقع حتی همه آن دوازده نفر هم پایداری نکردند، زیرا یهودا اسخریوطی سرانجام مسیح را به حکومت تسلیم کرد (یوحنا6: 71). وقتی کار دشوار شد، وقتی مشخص شد که خواسته‌های عیسای مسیح آن چیزی نیست که برخی از این افراد برای آن اعلام حضور کرده بودند، آنها خود را کنار کشیدند. این موضوع پس از ادعای عیسای مسیح مبنی بر نان حیات بودنش اتفاق افتاد (آیه 22-59؛ همچنین به بحث بعدی‌شان با مسیح در آیات 60-65 مراجعه کنید). تعلیم منجی ما مبنی بر اینکه او از آسمان نازل شده است تا نجات را به ارمغان آورد و بنابراین باید مرکز زندگی ما باشد، برای برخی از افراد این گروه وسیع‌تر از شاگردان، سنگین و غیر قابل هضم بود. همانطور که در آیه 66 می‌بینیم، به همین خاطر او را ترک کردند.
پس از خروج برخی از شاگردان از گروه وسیع‌تر، عیسی به کسانی که از نزدیک او را دنبال می‌کردند و او را بهتر می‌شناختند، یعنی آن دوازده نفر رو گرداند و از آنها پرسید که آیا آنها نیز او را ترک خواهند کرد (آیه 67). شمعون پطرس به عیسی گفت که آنها می‌مانند. اگرچه روایات انجیل شرح می‌دهد که پطرس و دیگران تا زمانیکه مسیح از مردگان قیام نکرد او را به طور کامل درک نکردند اما تا پیش از آن، حقایق مهمی در مورد عیسای مسیح فهمیدند که دیگران از درک آنها ناتوان بودند. پطرس گفت که آنها خواهند ماند زیرا تنها عیسی کلمات حیات ابدی را در اختیار دارد و او “قدوس خداوند”، مسیح موعود است (آیه 68-69). آنها تا حدودی احساس می‌کردند که مسیح سرچشمه حیات است و نمی‌توانند از طریق هیچ شخص دیگری با خدا مشارکت داشته باشند.
شاید شاگردان فکر می‌کردند که این درک از مسیح دستاورد خودشان است، اما عیسی به آنها هشدار داد که یکی از دوازده شاگرد بودن به صورت خودکار آنها را شهروند ملکوت نمی‌کند. بله، او همه آنها را برای حضور در گروه شاگردان انتخاب کرده بود اما همه آنها را برای نجات انتخاب نکرده بود. در میان آنها یهودا اسخریوطی حضور داشت؛ فردی که به او خیانت کرد، شخصی که تا آخر پایداری نکرد زیرا او یکی از کسانی نبود که پدر برای نجات به عیسای مسیح داده باشد (آیه 70-71؛ آیه 44 را مطالعه کنید).
دکتر آر. سی اسپرول در تفسیر خود از یوحنا می‌نویسد که “اگر من کلمات حیات ابدی را می‌خواهم، تنها در یک مکان می‌توانم آنها را به دست آورم؛ تنها در حضور کسی که جان خود را داد تا ما زندگی کنیم”. کسانی که در پیروی از عیسای مسیح پایدار هستند، به استقامت ادامه می‌دهند زیرا خداوند آنها را انتخاب کرده است و آنها به دنبال کلمات حیات او هستند. به همین دلیل برای ما واجب است که همیشه به کلام منجی خود بازگردیم. با سپردن هر روز خودمان به مسیح و تعالیم او، در ایمان پایدار می‌مانیم و نشان می‌دهیم که او ما را انتخاب کرده است.
ای پدر آسمانی حقیقتا اگر قوت استقامت در ایمانم را به من ندهی حتی برای ثانیه‌ای نمی‌توانم آن را محفوظ نگاه دارم. خداوندا کمکم کن تا به واسطه روح مقدست از نان حیات بخورم و در تو رشد کنم. آمین!
اقتباسی از لیونر مینیستری (Ligonier Ministry)
