ای خداوند، مرا آزموده و شناخته‌ای… راه و خوابگاه مرا تفتیش کرده‌ای و همه طریق‌های مرا دانسته‌ای. مزمور ۱۳۹: ۱، ۳
خداوند از قبل می‌داند!
خداوند بدون انجام عمل یا تلاشی برای دانستن، به صورت کامل، هر آنچه دانستنی است را می‌داند (در آنِ واحد به صورت کامل می‌داند). به همین دلیل خداوند نمی‌تواند یاد بگیرد! شاید به نظر حرف سنگینی باشد ولی واقعاً خداوند نمی‌تواند یاد بگیرد. اگر بتوانیم این موضوع را درک کنیم، آنگاه می‌توانیم دعاهای‌مان را کمی کوتاه‌تر کنیم و قدرتشان را بالاتر ببریم! دلیلی ندارد چیزهایی را که خدا پیش از متولد شدنمان می‌دانسته، دائماً برایش تکرار کنیم! خداوند انتهای یک چیز را از ابتدا و حتی پیش از اینکه اتفاق بیفتد می‌داند.
او پیش از آنکه پدر و مادر شما با هم ملاقات کنند می‌دانسته که شما در این لحظه چه خواهید کرد! پیش از اینکه پدربزرگ و مادربزرگتان با هم ملاقات کنند، پیش از اینکه کشوری به اسم ایران وجود داشته باشد و پیش از اینکه امپراطوری پارس به بابل غلبه کند، همه چیز را درباره ما می‌دانسته است. او همه چیز را درباره ما می‌داند؛ همه موهای سرمان، وزنمان، ناممان و گذشته‌مان! و همه این‌ها را پیش از اینکه ما به دنیا بیاییم می‌دانسته است.
او پیش از اینکه آدم خلق شده باشد این‌ها را می‌دانسته است؛ زمانی که با آدم در باغ عدن قدم می‌زد، همه چیز را درباره او، حوا، پسرانش و نسل بشر می‌دانست. خداوند هرگز متعجب و متحیر نمی‌شود چون از قبل همه چیز را می‌داند. ما می‌توانیم با اتفاقاتی که هر لحظه در زندگی‌مان می‌افتد متعجب شویم ولی خداوند هرگز شگفت‌زده نمی‌شود. خداوند همه چیز را می‌داند.
ای پدر آسمانی، خوشحالم که همه چیز را درباره من می‌دانی، حتی گناهانم را! و خوشحالم که از هیچ چیز شگفت‌زده و متعجب نمی‌شوی. پس تمام موقعیت‌های سخت، گناهانی که مرتکب می‌شوم، مشکلاتی که با آنها دست و پنجه نرم می‌کنم، نیازهایم و…، همه را می‌دانی! لطفاً کمکم کن تا به تو بیشتر اعتماد و تکیه کنم، کمتر گناه کنم و در مسیر اراده تو، ای پدر، قدم بردارم. کمکم کن تا عشق به تو، نیروی محرک من باشد.
برگرفته از آثار W. A. Tozer
