… انبیایی که … اخبار نمودند، تفتیش و تفحص می‌کردند … و بدیشان مکشوف شد که نه به خود بلکه به ما خدمت می‌کردند، در آن اموری که شما اکنون از آنها خبر یافته‌اید از کسانی که به روح‌القدس که از آسمان فرستاده شده است، بشارت داده‌اند و فرشتگان نیز مشتاق هستند که در آنها نظر کنند.
اول پطرس 1: 10-12
آیا ارزش نجاتی را که به عنوان هدیه دریافت کرده‌ایم، می‌دانیم؟
برای برخی از افراد، ارزش مادی هدیه‌ای که دریافت می‌کنند مهم است. برای برخی دیگر، نفْسِ هدیه گرفتن و ارزش معنوی آن و برای برخی نیز هر دو؛ یعنی هم ارزش مادی و هم ارزش معنوی هدیه از اهمیت برخوردار است. افرادی نیز وجود دارند که روش دریافت هدیه برایشان بسیار مهم است. بدین معنا که دوست دارند قافلگیر شوند و یا در موقعیتی خاص هدیه‌شان را دریافت کنند.
تا به حال به نجاتتان از زاویه هدیه بودنش نگاه کرده‌اید؟ نجات هدیه‌ای است گران‌بها از طرف خداوند به تمامی کسانی است که آن را قبول کنند (افسسیان 2: 8، رومیان 3: 24، 6: 23، 4: 4، …). خداوند از زمانیکه با انسان رابطه برقرار کرد، راجع به این هدیه و فراهم آوردنش در زمانی مشخص، به او آگاهی داد. پطرس در آیات بالا می‌نویسد که انبیا درباره چگونگی این هدیه و چگونگی به انجام رسیدن آن نگاشته‌اند.
درست است که انبیا نیز انسان بوده‌اند و مانند ما مرتکب گناه شده‌اند و معصومیتی برایشان وجود نداشته ولی به خاطر اینکه خداوند برای رساندن پیامش به دیگر انسان‌ها از آنها استفاده کرده است و توانسته بودند در فاصله نزدیک‌تری به خداوند حاضر شوند، در دیدگاه ما از جایگاهی ویژه برخوردار هستند. صحبت پطرس به این مضمون است که حتی انبیایی همچون اشعیا که خبر چگونگی به انجام رسیدن این نجات و جزئیات آن را می‌نوشتند (مثلاً در اشعیا 53)، زمان به انجام رسیدن آن و اینکه از طریق چه کسی این هدیه برای انسان دست‌یافتنی خواهد شد، اطلاع نداشتند. به عبارت دیگر، انبیا تنها نگارنده پیامی بودند که خداوند به آنها اعلام می‌کرد ولی خودشان علیرغم اشتیاقی که برای اطلاع از نحوه به انجام رسیدن آن اتفاقات داشتند، درمی‌یافتند که آن پیش‌گویی‌ها را برای استفاده دیگران می‌نویسند نه برای خودشان!
بعید می‌دانم که کسی خود را در مقایسه با یک نبی مثل اشعیا یا هر نبی دیگری، بزرگتر، بالاتر و یا نزد خداوند محبوب‌تر بداند ولی چیزی که از کلام خداوند درمی‌یابیم این است که خداوند رازی را برای ما آشکار کرده است، که برای تمام افرادی که پیش از عیسای مسیح بر روی زمین زندگی کرده‌اند مخفی بوده است (افسسیان 3: 3)، حتی انبیایی که خود درباره آن راز می‌نوشته‌اند! عیسای مسیح هم به همین دلیل می‌گوید “…کوچکترین در ملکوت خدا، از یحیای تعمید دهنده بزرگتر است.” (متی 11: 11، لوقا 7: 28). ارزشی که خداوند برای ما قائل است تنها به این نیز ختم نمی‌شود؛ آنانی که خبر این نجات را به ما رسانده‌اند، یعنی مبشرین و واعظان کلام خدا، توسط روح‌القدس به سمت ما فرستاده شده‌اند نه به شکلی تصادفی یا با اراده خودشان! بدین معنا که ما به صورت اتفاقی خبر خوش نجات را نشنیده‌ایم بلکه در ورای دید انسانی، نقشه‌ای کاملاً حساب شده در جریان بوده است و این خود تأییدی دیگر بر ارزش ما نزد خداوند است.
پطرس در ادامه می‌گوید حتی فرشتگان نیز مشتاقند که به این هدیه زیبا و روش فراهم آمدن آن نگاه کنند. نکته ظریفی که در اینجا وجود دارد این است که فرشتگان تنها می‌توانند به این هدیه نگاه کنند ولی نمی‌توانند از آن استفاده کنند چراکه این هدیه به صورتی ویژه، و تنها برای من و شما فراهم شده است، یعنی برای نوع بشر!
هدیه‌ای که خداوند به ما تقدیم کرده است، به قیمت همه چیزش، یعنی قطع شدن رابطۀ کاملی که از ازل بین اعضای تثلیث برقرار بود، تمام شد؛ هرچند برای یک لحظه! به قیمت شکنجه و مصلوب شدن خدای پسر به دست ما گناه‌کاران! من و شما به شکلی ویژه برای خداوند ارزشمند هستیم ولی آیا ارزش هدیه‌ای چنین گران‌بها را به درستی می‌دانیم؟
