حاشا! بلکه خدا راستگو باشد و هر انسان دروغگو، چنانکه مکتوب است: «تا اینکه در سخنان خود مصدق شوی و در داوری خود غالب آیی».
رومیان ۳: ۴
بلکه خدا راستگو باشد…
ایمان حقیقی بر شالودهٔ شخصیت خداوند قرار دارد. چنین ایمانی به دنبال مدارک بیشتر برای اثباتِ رفتار کامل و شخصیت بی‌نقص خداوندی نیست که نمی‌تواند دروغ بگوید. برای شخصی که چنین ایمانی دارد، همین که خداوند چیزی را گفته باشد کفایت می‌کند؛ حتی اگر آن گفته با تمام حس‌های پنج‌گانه و همچنین همه نتیجه‌گیری‌های منطقی در تضاد باشد، شخص ایماندار با عزمی راسخ بر اعتقاد خود خواهد ایستاد. می‌توان گفت که این آیه، «بلکه خدا راستگو باشد و هر انسان دروغگو» (رومیان ۳: ۴)، نمود ظاهری یک ایمان حقیقی است. آسمان چنین ایمانی را تأیید می‌کند چون این اعتقاد بی‌نیاز از هرگونه اثبات است و در قلب خداوند جای دارد.
ایمانی که کتاب مقدس به ما معرفی می‌کند، اعتماد به خدا و یگانه پسرش عیسای مسیح است؛ این ایمان، عکس‌العمل جانِ شخص به شخصیتِ خداوندی است که در کتاب مقدس برایش آشکار گردیده است. از طرفی چنین پاسخی از جانب شخص، بدون عملِ قبلی روح‌القدس در درون او امکان‌پذیر نیست.
ایمان یک هدیه الهی از جانب خداوند به یک جانِ توبه‌کار است و هیچ ربطی به احساس یا اطلاعات شخص ندارد. ایمان یک معجزه است؛ معجزه‌ای که خداوند از طریق آن توانایی اعتماد شخص ایماندار را به یگانه فرزندش می‌دهد. هر چیزی که در راستای عمل کردن در راستای خواست خداوند نباشد، مشخصاً ایمان نیست بلکه چیزی کمتر از آن است.
ای پدر آسمانی، هدیهٔ ایمان برای جان من، با ارزش‌ترین هدیه است. لطفاً کمکم کن که امروز قدر این عطای ارزشمند را بیشتر بدانم و از آن لذت ببرم.
برگرفته از آثار W. A. Tozer
