متبارک باد یهوه خدا که خدای اسرائیل است که او فقط کارهای عجیب می‌کند؛ و متبارک باد نام مجید او تا ابدالآباد: و تمامی زمین از جلال او پر بشود؛ آمین و آمین.
مزمور ۷۲: ۱۸-۱۹
یک شگفتی درباره خداوند
پرستش خداوند به معنای «بیان کردن احساستان به روشی مناسب» نیز هست. حال بیان نمودن احساس به روشی مناسب به این معنا نیست که ما باید همیشه احساس خود را به یک روش خاص بروز دهیم. همچنین به این معنا نیست که باید همیشه پرستش خود را به شکلی مشخص انجام دهیم. هرچند روش بیان و ابراز داشتن پرستش می‌تواند متفاوت باشد ولی لزوم ابراز آن همیشه پابرجا است. به زبان ساده احساسی که هر شخص نسبت به خداوند دارد به گونه‌ای نمایان می‌شود و این همان پرستش خداوند است که می‌تواند به اشکال مختلف باشد.
حال چه چیزی باید بیان شود؟ «یک احساس فروتنی و تواضع همراه با رضایت و شادی نسبت به عظمت و اعجاب خداوند که از هیبت او ناشی می‌شود». پرستش خداوند بسیار لذت‌بخش و شادی‌آفرین است ولی در عین حال باعث فروتنی نیز می‌شود. دوباره به این موضوع می‌رسیم که اگر شخصی در حضور خداوند متواضع و فروتن نباشد، هرگز نمی‌تواند پرستنده حقیقی او باشد. چنین شخصی می‌تواند عضو رسمی کلیسا باشد، قوانین آن را به انجام برساند و از مقررات پیروی می‌کند، ده‌یک بدهد و در جلسات تعلیمی شرکت کند ولی تا زمانی که عمیقاً متواضع نشود نمی‌تواند یک پرستنده خداوند باشد. «یک احساس فروتنی و تواضع همراه با رضایت و شادی نسبت به عظمت و اعجاب خداوند که از هیبت او ناشی می‌شود!».خداوند بسیار شگفت‌انگیز است ولی ما شگفتی‌های او را فراموش می‌کنیم؛ متاسفانه امروز در کلیسای مسیح این حس شادی و فروتنی در مقابل هیبت خداوند بسیار کم‌رنگ و ناچیز است!
ای پدر آسمانی، حقیقتاً از هیبت تو و اعجاز کارهایت شگفت‌زده هستم. لطفاً امروز کمکم کن تا بتوانم با فروتنی و شادی از این حقیقت زندگی کنم. آمین!
برگرفته از آثار A. W. Tozer
