زیرا می‌گویی دولتمند هستم و دولت اندوخته‌ام و به هیچ چیز محتاج نیستم و نمی‌دانی که تو مستمند و مسکین هستی و فقیر وکور و عریان … هر که را من دوست می‌دارم، توبیخ و تأدیب می‌نمایم. پس غیور شو و توبه نما.
مکاشفه ۳: ۱۷، ۱۹
تنها یک چیز کم است!
امروز کلیساهای مسیحیان در تمام دنیا به نقطه‌ای خطرناک رسیده‌اند که مدت‌ها قبل پیش‌بینی شده بود. اکنون زمانی است که ما می‌توانیم به نشانه دلگرمی و اطمینان، به شانه یکدیگر بزنیم، تبریک بگوییم و با خوشحالی و رضایت یکدیگر را اینگونه خطاب قرار دهیم که: «ما ثروتمند هستیم، همه چیز داریم و به هیچ چیز نیاز نداریم!».
مطمئناً این درست است که اکنون در کلیساها به ندرت پیش می‌آید که ما چیزی کم و کسر داشته باشیم-مگر مهم‌ترین و حیاتی‌ترین چیز! چیزی که امروز فقدان آن به شکلی عمیق در کلیساها دیده می‌شود، تقدیم کردن خودمان به عنوان قربانی پسندیده، نیکو و مقدس خداوند برای پرستش خدا و پدر خداوندمان عیسای مسیح است…
ما به شکلی خروشان و قوی پیش رفته‌ایم. ما کلیساهای باشکوه و مجامعی عظیم تشکیل داده‌ایم. ما به خاطر استانداردهای بالایی که به دست آورده‌ایم به خودمان افتخار می‌کنیم و درباره تغییرات و احیا بسیار سخن می‌گوییم.
ولی من یک سوال ظریف، عملی و بنیادین دارم. پرسش من این است که برای پرستش ما چه اتفاقی افتاده است؟
پدر آسمانی، لطفاً کمکم کن تا به خاطر دستاوردهایی که با کمک تو به دست آورده‌ام مغرور نشوم. کمکم کن تا از مهم‌ترین چیز در زندگی مسیحی خود غافل نشوم. مرا یاری ده تا متوجه باشم که موفقیت و کامیابی واقعی از صمیمیت با تو سرچشمه می‌گیرد که دست‌یابی به آن نیز از هیچ راهی به جز پرستش واقعی و خالصانه تو میسر نیست. آمین!
برگرفته از آثار W. A. Tozer
