زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصر می‌باشند.
رومیان ۳: ۲۳
” گناه: مشکل اصلی انسان”
دکتر کارل مننینگر، یکی از معروفترین رهبران جامعه پزشکی دنیا در 1354 کتابی را به نام: “چه بر سر گناه آمد؟” منتشر کرد. این کتاب به این موضوع اشاره می‌کند که چرا کلمه گناه کم کم از دایرةالمعارف و فرهنگ لغات ما خارج شد و مترادف‌های متعددی به جای آن قرار گرفت؛ کلماتی چون: اشتباه، ضعف، روحیات بد به ارث برده شده و… . مشکل این است که ما نمی‌خواهیم با اصل موضوع که گناه است روبه‌رو شویم و به آن بپردازیم.
کتاب مقدس به ما آموزش می‌دهد که بزرگترین مشکل ما گناه است. در واقع پایه و اساس مشکلاتِ دنیا: آموزش، فقر، مواد مخدر، سیاست، جنگ و آلودگی هوا و زمین نیست بلکه مشکل خودِ ما هستیم! مشکل ما هستیم که در مقابل گناه سر خم کرده‌ایم.
خداوند نیز به همین دلیل برای ما: معلم، جامعه‌شناس، بازاری و یا دیپلمات نفرستاد تا این جهان را نجات دهد بلکه شخصی را فرستاد که بتواند ما را از اسارت گناه آزاد سازد. اگر ما به گناه خود پی نبریم و به آن اقرار نکنیم، نمی‌توانیم به این نجات‌دهنده نگاه کنیم و از او درخواست کمک کنیم.
هیچ جایی مختصر و مفیدتر از رومیان 3: 23 به بحث گناه نپرداخته است. “زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصر می‌باشند.” این مشکل جهان شمول است؛ همه گناهکار هستند ولی ما تمایل داریم که خودمان را با دیگران مقایسه کنیم و به این نتیجه برسیم که وضع من بهتر از بقیه است و دیگران از من گناهکارتر هستند. ما می‌توانیم خود را با رؤسای مافیا، قاتلان، قاچاقچی‌های انسان و … مقایسه کنیم ولی آنها استاندارد مناسبی برای مقایسه نیستند! معیار ما عیسای مسیح است و همه ما در مقابل او و استانداردهای او مردود خواهیم شد.
جان استات در یکی از کتاب‌های خود به نام “پیام رساله رومیان” این نقل قول را از اسقف هندلی مول می‌آورد: “دروغگویان، فاحشه‌ها و قاتلان همه در مقابل خداوند و جلال او کم آوردند ولی وضع ما بهتر از آنها نیست. شاید آنها در دامنه کوه ایستاده باشند و شما در نوک قلّه ولی همه از دسترسی به آسمان و ستارگان قاصر هستیم.”
- هیچ کدام از ما با قوت خود به حضور خداوند نخواهیم رسید.
- هیچ کدام از ما منعکس کننده جلال و خصوصیات واقعی عیسای مسیح نیستیم.
- هیچ کدام از ما به سقف آسمان نرسیدیم.
- زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصر می‌باشند.
