به همه که در روم محبوب خدا و خوانده شده و مقدسید، فیض و سلامتی از جانب پدر ما خدا و عیسای مسیح خداوند بر شما باد.
رومیان ۱: ۷
“خداوند با تمام محبت شما را تقدیس کرده است”
پولس در ابتدای رساله به رومیان به مخاطبان خود گوشزد می‌کند که دارای دو شاخصه هستند که آنها را با دیگران متمایز می‌کند: 1) آنها محبوب خداوند هستند و ۲) به زندگی مقدس فراخوانده شده‌اند.
آنها مورد محبت خداوند لایتناهی، قدوس و بخشنده قرار گرفته بودند؛ خداوندی که با وجود تمام گناهان، شکست‌ها و کمبودهایشان محبتش را به آنان نشان می‌داد. محبت خداوند نسبت به آنها به صورت شخصی، بدون ترس و همراه با احساسات بود. شما هم یک لحظه خود را در چنین موقعیتی ببینید و خودتان را غرق در عشق خداوند تصور کنید! خداوند من و شما را نه برای اینکه چه کسی هستیم، بلکه به خاطر شخصیت خودش با لطافت خاصی محبت می‌کند.
برنان منینگ[1] در کتاب “شیر و بره” خود به این داستان اشاره می‌کند: «چند سال قبل یک کشیش از شهر دیترویت به یک مسافرت دو هفته‌ای به ایرلند می‌رود تا از اقوام خود بازدید کند. عموی او که تنها شخص باقیمانده در خانواده‌اش بود بسیار سالخورده شده بود و تولد هشتاد سالگی خود را جشن می‌گرفت. او و عمویش در روز تولد و پیش از طلوع آفتاب برای پیاده‌روی به کنار یک دریاچه رفتند و در یک منظره زیبا منتظر طلوع آفتاب شدند. آنها پس از توقفی بیست دقیقه‌ای در سکوت کامل، به راه خود ادامه دادند. این کشیش با نگاهی به عموی خود متوجه لبخند بسیار زیبایی شد که بر روی صورتش شکل گرفته بود. با کنجکاوی از او پرسید: «چرا اینقدر شاد هستی؟» جواب عمو به برادر زاده‌اش این بود که: “پدر و پسر، من را بدون هیچ قید و شرطی دوست دارند و محبت می‌کنند”». شما نیز اگر خودتان و زندگیتان را به این شکل ببینید، لبخندی زیبا بر روی لبانتان نقش خواهد بست. نانا
ایمان‌داران شهر روم قدّوس خوانده شدند. این کلمه که در زبان یونانی “مقدسین و یا قوم مقدس” است، به معنای “کامل و بدون اشتباه” نیست بلکه به معنای “بخشیده شده” است. در واقع به این معنا است که تمام گناهان آنان به پای صلیب عیسای مسیح ریخته شده، جریمه آنها پرداخت شده و دیگر محکومیتی شامل حالشان نیست. ما نیز از چنین جایگاهی برخوردار هستیم و می‌توانیم با تمام وجود در درون خود اطمینان داشته باشیم که: “خداوند مرا دوست دارد و روزی به عنوان یکی از مقدسین او در مقابل خداوند قدوس خواهم ایستاد.”
خداوندا شکرت می‌کنم که با وجود تمام نقایص و کاستی‌هایم، مرا محبت می‌کنی. برای تقدیس کردن من به واسطه روح مقدس و خون گران‌بهای یگانه فرزندت بر روی صلیب از تو ممنونم. آمین!
[1] Brennan Manning
