رازگاهان یوحنا 3(21)

و اما کسی که به راستی عمل می‌کند پیش روشنی می‌آید تا آنکه اعمال او هویدا گردد که در خدا کرده شده است. انجیل یوحنا ۳: ۲۱

با وجود گناه و سقوط جهان، خداوند همچنان به آنچه آفریده است عشق می‌ورزد. او به خاطر محبت خود، تنها پسرش را برای نجات گناهکاران به جهان فرستاد (۳: ۱۶). یوحنا می‌گوید هدف اصلی خداوند از فرستادن پسرش، محکوم کردن گناهکاران نیست بلکه فراهم کردن راهی برای نجات آنها است ولی با این وجود، محکوم شدن عده‌ای به خاطر عدم ایمان به مسیح نتیجه‌ای اجتناب‌‌ناپذیر است که در پی ماموریت پسر حاصل می‌شود. هنگامی که پسر ظاهر می‌شود و گناهکاران او را رد می‌کنند، محکومیت آنها افزایش می‌یابد. این افراد گناهِ دردناکِ رد کردنِ پسر را بر بار گناهان خود می‌افزایند. آنها راه نجاتی را رد می‌کنند که خداوند به خاطر محبتش فراهم کرده بود. در واقع این اشخاص تاریکی گناه را به نور نجات‌بخش مسیح ترجیح می‌دهند (۳: ۱۹). بسیاری در گناه خود باقی می‌مانند و برای آشکار نشدن آن، از قدم نهادن در نور مسیح اجتناب می‌کنند (۳: ۲۰).

البته این قاعده برای همه انسان‌ها صدق نمی‌کند. آیه ۲۱ نشان می‌دهد برخی صادقانه عمل می‌کنند و از آشکار شدن اعمالشان نمی‌هراسند بلکه به سوی خداوند می‌آیند تا خود را در معرض نور او قرار دهند. جان کلوین می‌نویسد: “این اعمال در خداوند یا طبق اراده خداوند به انجام می‌رسند و مطابق با معیارهای او، نیک محسوب می‌شوند و خداوند آنها را تایید می‌کند”. یوحنا در این آیه به اشخاصی اشاره می‌کند که در مسیح، قوانین خداوند را به خاطر عشق به او انجام می‌دهند (رومیان ۱۳: ۸- ۱۰).

باید توجه داشت که یوحنا در آیه ۲۱ تعلیم نمی‌دهد که چگونه می‌توان با نیکوکاری از تاریکی به سوی نور حرکت کرد. او در آیات ۱الی ۱۵ درباره راه نجات انسان‌ها صحبت کرده است. تنها راه موجود برای ورود به پادشاهی خداوند این است که او ما را از نظر روحانی متولد سازد. ما نیز که به به مسیح ایمان آورده‌ایم، از نو متولد شده‌ایم و نجات را یافته‌ایم (۳: ۱۶). اعمال نیکوی ما برای نجات یافتنمان فایده‌ای ندارند بلکه تنها ایمانمان است که باعث نجات ما می‌شود (افسسیان ۲: ۸- ۹). یوحنا در آیات  ۲۰ و ۲۱ تضادی میان شخص شریر و فرد نجات یافته قرار می‌دهد تا انسان‌ها‌ را از غلاف خودپسندیشان خارج کند و تشویقشان کند تا برای یافتن نجات به سوی عیسای مسیح بیایند. ما انسان‌ها به آسانی می‌توانیم فریب بخوریم و تصور کنیم حقیقت را دوست داریم و راستی را به انجام می‌رسانیم، در حالی که کاملاً در گناهان خود غرق شده‌ایم. هرگز نباید خودمان را فریب دهیم! یوحنا می‌گوید تنها کسانی نور و حقیقت را دوست دارند که به مسیح ایمان دارند. این افراد به عیسی اعتماد دارند و انتظار می‌کشند که خداوند به آنها بگوید “این است فرزند حبیب من که از او خشنودم”. جان کلوین می‌گوید: “آنانی که خالصانه عمل می‌کنند برای آزمایش کارهایشان مشتاق هیچ چیزی جز نور نیستند. هنگامی که اعمالشان از چنین آزمونی عبور کند، نزد خداوند هویدا می‌شود که حقیقت را گفته‌اند و عاری از هرگونه نیرنگ و فریب هستند”.

دعا: ای پدر آسمانی، خواهش می‌کنم با فیضت به اعمال من که نزد تو پارچه کهنه‌ای بیش نیست، بنگری و ناخالصی‌هایم را با نور پرمحبت خودت به من نشان دهی. کمکم کن تا آنچه را که از تو نیست، از خود دور کنم و هر روز یک قدم بیشتر به تو نزدیک شوم. آمین!

اقتباسی از لیونر مینیستری ((Ligonier ministry