و چون او را پدر می‌خوانید که بدون ظاهربینی بر حسب اعمال هر کس داوری می‌نماید، پس هنگام غربت خود را با ترس صرف نمایید. اول پطرس 1: 17
اگر مدتی از ایمانتان به مسیح گذشته باشد و کمی درباره چگونگی نجاتتان مطالعه کرده و تعلیم گرفته باشید، به احتمال زیاد در هنگام خواندن این آیه، “داوری کردن خدا بر حسب اعمال هرکس”، برایتان سوال برانگیز و به نظرتان عجیب آمده است. البته حق دارید، چون بر اساس کتاب مقدس، انسان تنها از طریق ایمان به عیسای مسیح به عنوان نجات‌دهنده است که می‌تواند نجات یابد. با این وجود، منظور پطرس چیست؟
اگر آیه را با دقت بخوانیم متوجه می‌شویم که پطرس در ابتدای همین آیه گفته است “چون او را پدر می‌خوانید”. او در دو آیه قبل‌تر، یعنی در آیه 15 نیز گفته است: “آن قدوس که شما را خوانده است”. با توجه به این دو نکته و بقیه نکاتی که پطرس تا اینجا به آنها اشاره کرده است، او با نجات‌یافته بودن مخاطبانش مشکلی ندارد بلکه از قضاوتی دیگر صحبت می‌کند، قضاوتی متفاوت با قضاوت برای ورود به حضور خداوند. پولس رسول نیز درباره این قضاوت در دوم قرنتیان 5: 6-10 صحبت می‌کند.
ما برای تک‌تک کلماتی که به زبان می‌آوریم، همه تصمیماتی که می‌گیریم، رفتارهایی که از خودمان نشان می‌دهیم و… باید روزی پاسخگو باشیم. این کاملاً درست است که به خاطر اعمال اشتباه یا بهتر بگوئیم، به خاطر گناهانمان به جهنم نمی‌رویم ولی این به معنای بی‌مسئولیتی ما نسبت به رفتارهایمان نیست! به عبارتی دیگر، فیض خداوند کارت سبزی برای بی‌مبالاتی و گناه و به قول پولس برای فرصت جسم نیست! برای پدر آسمانی ما، رفتار ما بسیار مهم است. او همه چیزش را برای ما فدا کرده و اکنون با دقت ما را زیر نظر دارد تا ببیند که آیا این فداکاری او برای ما ارزش دارد یا خیر. او رفتارهای ما را قضاوت می‌کند. قضاوت او کاملاً عادلانه و به دور از هرگونه ظاهربینی است و می‌دانیم که هیچ چیز از چشمان او پنهان نخواهد ماند، حتی افکار و نیات ما!
حال کدام را انتخاب می‌کنیم؛ سرافکندگی یا سرافرازی را؟ شنیدن “آفرین ای فرزند محبوب من، کارت را به خوبی انجام دادی، به آرامی پدرت وارد شو” یا ترس و شرمندگی به خاطر اعمال زشتی که انجام دادیم؟ بیایید کمی با جدیت بیشتر به این موضوع فکر کنیم؛ آیا اعمالمان در زمان عبور از قضاوت عادلانه و بدون ظاهربینی خداوند، همانند عبور طلا از کوره آتش خواهد بود یا مانند عبوری تلّی از کاه و خاشاک از درون آن کوره؟ پولس رسول در اول قرنتیان 3: 12-15 به زیبایی به این اشاره می‌کند که کارهای ما چطور در روز قضاوت خدا آشکار خواهند شد.
اکنون انتخاب با ما است! ما کلام خدا که نقشه راهمان است، هدایت و کمک روح‌القدس به عنوان یاری‌دهنده و دعا را به عنوان راه ویژه برای برقرای رابطه کلامی با پدری که تمام هستی از او فرمان می‌برد در اختیار داریم. پطرس در رساله دوم خود 1: 3-4می‌گوید ما هرآنچه برای زندگی خداپسندانه نیاز داریم، در اختیار داریم و خداوند ما را شریک طبیعت الهی خود ساخته است! حال یا از این گنجینه اسرارآمیز استفاده می‌کنیم و یا آن را در کمد دیواری خانه‌مان گذاشته، به شباهت دنیای اطرافمان زندگی خواهیم کرد. در هر صورت انتخاب با خودمان است!
