رازگاهان: رومیان 8(17-19)

 و هرگاه فرزندانیم، وارثان هم هستیم یعنی ورثه خدا و هم‌ارث با مسیح، اگر شریک مصیبت‌های او هستیم تا در جلال وی نیز شریک باشیم. زیرا یقین می‌دانم که دردهای زمان حاضر نسبت به آن جلالی که در ما ظاهر خواهد شد هیچ است. زیرا که انتظار خلقت، منتظر ظهور پسران خدا می‌باشد،

رومیان 8 : 17- 19

در بسیاری از خانواده‌ها، فرزندان از آن چیزی که پدر و مادر به جا می‌گذارند ارثیه دریافت می‌کنند. تمامی فرزندان را می­توان هم‌ارث خواند. در مسیحیت نیز ما فرزندان خداوند هستیم و با برادر بزرگ و سرورمان هم‌ارث هستیم. این هم‌ارثی در مسیحیت بسیار فراتر از هم‌ارثی دنیوی است. اول اینکه این هم‌ارثی با خالق آسمان و زمین و شاه شاهان، عیسای مسیح است که به نوبه خود، منحصر به فرد است و باید باعث تشویق ایمان‌دار در هر شرایطی شود. دوم اینکه وقتی کلام خدا، از هم‌ارثی با عیسی مسیح صحبت می­کند، منظورش تنها خوشی و شادی در ملکوت آسمان نیست. کلام خدا به صراحت به ما گوشزد می­کند که وقتی ایمان‌دار، خود را فرزند خدای پدر می‌خواند، باید آمادگی شراکت در رنج‌های او را نیز داشته باشد. 

اما به راستی منظور کلام از شراکت در رنج‌های مسیح چیست؟ آیا همه ایمان‌داران پس از ایمان آوردنشان به صورت خودکار رنج خواهند دید؟ پاسخ به اینگونه پرسش‌ها نیاز به کنکاش و بررسی کلام خداوند دارد. عیسای مسیح بارها به شاگردان خود هشدار داد که آنها در این دنیا رنج خواهند کشید ( یوحنا 15: 20). پولس در رساله به کولسیان، از به کمال رساندن نقص‌های زحمات مسیح در بدن خود برای کلیسا صحبت می‌کند ( کولسیان 1 :24). همچنین پولسِ پیر، در آخرین روزهای زندگی‌اش به شاگرد و پسر روحانی خود، در دوم تیموتاؤس 3: 12 گوشزد  می­کند که “همه کسانی که می‌خواهند در مسیح عیسی به دینداری زیست کنند، زحمت خواهند کشید”. بنابراین دو نکته بسیار مهم در اینجا وجود دارد؛ اول اینکه کلام خدا به ایمان‌داران با صداقت در مورد مشکلات این دنیا هشدار می‌دهد و می‌گوید که اگر ایمان‌دار بخواهد فعالانه به کلیسای خداوند خدمت کند، حتماً سختی خواهد کشید. دوم اینکه اگر ایمان‌داری بخواهد در این دنیا که رئیسش شیطان است، از فرمان‌ها و دستورات خداوند پیروی کند، قطعاً با موانع و سختی‌هایی مواجه خواهد شد. همچنین این سختی‌ها همیشه با نوعی شادی درونی همراه است که فرد ایمان‌دار، قادر به وصف آن نیست. نکته کلیدی در اینجا عبارت “در این دنیا” است که کنایه از موقتی بودن رنج‌ها و سختی‌ها دارد. هیچ‌یک از رنج‌های ما در مسیحت دائمی نیست؛ حتی رنج مسیح نیز در این دنیا موقتی بود و پس از قیامش از مردگان، شکوه و جلال در آسمان در انتظارش بود. به همین طریق ما نیز که در رنج‌های او شریک می‌گردیم، آسمان پرجلال خداوند در انتظار ما است و این بار این تجربه بی‌نظیر، بر خلاف سختی‌ها که موقتی هستند، جاودانی و ابدی خواهد بود.

دعا: ای مسیح خداوند! تو را شکر می­کنم که با انتخاب راه صلیب مرا نیز در رنج‌های موقت زمینی و ملکوت جاودانه­ات شریک کردی. تو را می‌پرستم که خودت را به من نشان دادی. کمکم کن تا تو را بهتر بشناسم و در رنج‌هایت بهتر شریک شوم تا تو و قلب بی‌نظیرت را بیشتر بشناسم. لطفاً به من درک بهتری از کلامت بده تا حقیقت کلامت را بهتر به دیگران بشارت بدهم. آمین!