خداوند از او پرسید: «آیا بنده من ایّوب را دیدی؟ در تمام روی زمین کسی مانند او پیدا نمی‌شود. او از من می‌ترسد و از هرگونه کار بد، دوری می‌کند.» (ایوب 1: 8)
شیطان در زمین می‌گشت ولی ایوب را ندید در حالی‌که خداوند به دلیل علم مطلقش، ایوب را می‌دید. خداوند کنترل همه چیز را در دست دارد؛ هم اتفاقات خوب و هم اتفاقات بد. شیطان بدون اجازه خداوند نمی‌توانست هیچ کاری با ایوب انجام دهد. خداوند دوبار به شیطان اجازه داد؛ ابتدا برای صدمه زدن به اموال ایوب و افرادیکه مورد علاقه‌اش بودند و در نهایت به خود ایوب(1: 12 و 2: 4-6). خداوند و شیطان برابر نیستند. خداوند، خالق است و برتر از تمام مخلوقات. شیطان نه خداست و نه عالم مطلق، بلکه او مخلوق است.
قبول کردن اینکه خداوند کنترل همه چیز را در دست دارد و یا اینکه عالم مطلق است و یا حتی اینکه او خالق همه چیز است، برای ما راحت است ولی توضیح دادن نیکویی خداوند، در حالی که اجازه می‌دهد اتفاقات ناگوار به وقوع بپیوندند، امری است بسیار دشوار. در چنین موقعیتی، ایوب می‌تواند بیشتر به ما کمک کند. در فصل دوم، همسر ایوب به او می‌گوید که خداوند را لعنت کن و بمیر (آیه 9) ولی ایوب در جواب می‌گوید « آیا ما چیزهای خوب را از خداوند قبول کنیم و چیزهای بد را از او نپذیریم» (آیه 10).
عیسای مسیح در زندگیش روی زمین، چیزهای نیکوی بسیاری را از خداوند دریافت نمود. او در مشارکت روحانی با خداوند قرار داشت که همین، منبع قدرت و زندگیش بود. خداوند او را به سمت 12 شاگرد هدایت کرد و به او قدرت شفا دادن و موعظه کردن داد. خدای پدر، عیسای مسیح را چندین بار به صورت عمومی تشویق کرد (درباره تعمید عیسای مسیح در متی 3: 13-17 ، کوه تبدیل در متی 17: 1-8 و زمانیکه در یوحنا 12: 20-32 یونانی ها می‌خواستند عیسای مسیح را ببینند، فکر کنید). با این حال عیسای مسیح، سختی‌ها و مشکلات بسیاری را نیز دریافت نمود. این سختی‌ها و مشکلات برای جلال خداوند و نجات ما بود. عیسای مسیح به‌وسیله روح به بیابان هدایت شد تا توسط شیطان وسوسه شود. عیسای مسیح همچنین مضروب شد و مورد تمسخر قرار گرفت و به صورت بسیار فجیعی کشته شد و همه اینها با اجازه خدای پدر انجام گرفت.
این زندگی پر از چیزهای نیکو و همچنین مشکلات، به جهت جلال خداوند خواهد بود. به دوم قرنتیان 4: 17 نگاه کنید؛ «این رنج و زحمت ناچیز و زودگذر، جلال عظیم و بی‌پایانی را که غیر‌قابل مقایسه است برای ما فراهم می‌کند». زمانیکه چشمان ما، مانند عیسای مسیح و ایوب، در آن شرایط خاصی که قرار داشتند، به ابدیت دوخته شده است، این مشکلات تنها برای لحظه‌ای خواهند بود و در آسمان همه آنها تبدیل به جلال خواهند شد. پس چشمانمان را به آسمان بدوزیم چرا که این مشکلات برای لحظه‌ای هستند! (دوم قرنتیان 4: 18)
