آنکه به او ایمان آرد، بر او حکم نشود؛ اما هر که ایمان نیاورد الآن بر او حکم شده است، به جهت آنکه به اسم پسر یگانه خدا ایمان نیاورده.
انجیل یوحنا ۳: ۱۸
انسان به خاطر بی‌ایمانی و دور بودن از خداوند ظلم را یک عمل عادی برای رسیدن به اهداف دنیوی خود می‌داند. برای همهٔ ما ایمان‌داران پیش آمده است که شاهد روا شدن ظلم بر شخص دیگری بوده، آن را ناعدالتی قلمداد کرده‌ایم و از خود پرسیده‌ایم که چرا خداوند این شخص ظالم را مجازات نمی‌کند؟ تعریف انسان از ناعدالتی یا عدالت با تعریف خداوند از آن بسیار متفاوت است. انسان ستمگری و ظلم را ناعدالتی می‌داند اما خداوند ناعدالتی را بی‌ایمانی تعریف می‌کند. انسان انجام دادن اعمال نیکو را عادل بودن می‌خواند اما خداوند ایمان به مسیح را عدالت بیان می‌کند.
یوحنا با هدایت روح‌القدس برای ما می‌نویسد: «خداوند غیرایمان‌داران را داوری می‌کند اما حکم او برای آنها پیش از بنیاد عالم صادر گشته است». شاید از خود بپرسیم مگر خداوند زمانی را برای توبه اختصاص نداده، پس چرا حکم از قبل صادر شده است؟ در پاسخ باید گفت: عالم مطلق بودن، بخشی از صفات خداوند است. او پیش از بنیاد عالم می‌دانست که چه کسانی به سوی او بازگشت می‌کنند و به مسیح ایمان می‌آورند. همچنین می‌دانست که چه افرادی به تنها راه نجات یعنی عیسای مسیح ایمان نخواهند آورد. بدین ترتیب خداوند با توجه به علم مطلقش، پیش از آفرینش هستی حکم را برای انسان صادر کرد و این حکم چیزی جز مرگ ابدی برای انسان نیست.
اما روزی خداوند این حکم را بر دوش خود قرار داد تا راهی برای نجات دوست‌دارانش فراهم کند. او با پرداخت هزینهٔ گناهان انسان نه تنها ایمان‌داران به مسیح را از زیر حکم مرگ ابدی رهایی بخشید بلکه حکمی جدید برای هر یک از آنها صادر کرد. هرکه به مسیح ایمان آورد در زیر چتر نجات ابدی او قرار خواهد گرفت. عیسای مسیح کسی است که با خون خود هر دو حکم، یعنی هم مرگ و هم حیات ابدی را مهر کرده است. کسانی که به او ایمان آورند حکم حیات ابدی را که به واسطهٔ خون مسیح مهر شده است به دست خواهند آورد. آنانی هم که به مسیح ایمان نیاورند، خون عیسی نشان هلاکتشان خواهد بود و این خون بر آنها حکم خواهد کرد.
