
پس عیسی روی گردانیده، آن دو نفر را دید که از عقب میآیند. بدیشان گفت: «چه میخواهید؟» بدو گفتند: «ربی (یعنی ای معلم) در کجا منزل مینمایی؟» بدیشان گفت: «بیایید و ببینید.» آنگاه آمده، دیدند که کجا منزل دارد، … انجیل یوحنا ۱: ۳۸- ۴۰
در این آیه آمده است که دو تن از شاگردان یحیی به دنبال مسیح به راه افتادند. بسیاری باور دارند که یکی از آن دو شاگرد یوحنا بوده است اما دانستن اینکه چه کسانی برای اولین بار به عنوان شاگرد از مسیح پیروی کردند اهمیت چندانی ندارد. آنچه دارای اهمیت میباشد این است که عیسای مسیح از آنها چه پرسید و آن دو نفر چه پاسخی دادند. عیسی از آنها پرسید: چه میخواهید؟ آن دو نیز در پاسخ پرسیدند: ای معلم منزل تو کجاست؟ مسیح این سوال را تنها برای آن دو شاگرد مطرح نکرد بلکه این پرسشی است که تک تک ایمانداران باید بدان جواب دهند. پاسخ به این پرسش میتواند مسیر زندگی هر یک از ما ایمانداران را تغییر دهد. شاید در نگاه اول پاسخ آن دو شاگرد بسیار احمقانه به نظر برسد اما در حقیقت هوشمندانهترین و عمیقترین جوابی است که میتوان به سوال مسیح داد.
اگر امروز عیسای مسیح در مقابل ما حاضر شود و از ما بپرسد چه میخواهید، آیا به راستی از او میخواهیم تا منزل خود (ملکوت) را به ما نشان دهد یا تنها لیستی از نیازهایمان را که هر روز برایشان دعا میکردیم، با شادی از میان کتاب مقدس خود بیرون میآوریم و به عنوان درخواستمان به او میدهیم؟ شاید در آن لحظه به این فکر باشیم که سرانجام خداوند پس از مدتها جواب دعاهای ما را داده است و آمده تا آنچه را که از او خواسته بودیم برایمان محقق سازد. اگر اینگونه پاسخ دهیم بیشک مسیح را از خودمان مأیوس میکنیم. البته نباید فراموش کرد که دعا برای نیازهای روزمره، بخشی از زندگی یک مسیحی است اما برآورده شدن مسائل دنیوی نباید الویت اصلی زندگی یک ایماندار باشد. آن دو شاگر در پاسخ به سوال مسیح گفتند که میخواهیم بدانیم منزل تو کجاست و عیسی به آنها گفت: بیایید و ببینید! ملکوت جایی است که عیسی در آن منزل دارد و از ما میخواهد تا به آنجا برویم. عیسای مسیح از ما ایمانداران میخواهد با برداشتن صلیب خود به دنبال او برویم.
صلیب نشانهٔ درد و رنج است و برداشتن آن به معنای پذیرفتن رنجی است که در این راه متحمل خواهیم شد. معلمین دروغین بسیاری وجود دارند که مسیحیت را به عنوان برآورده شدن نیازهای دنیوی در کنار دریافت حیات ابدی مطرح میکنند. اگر به کلام خداوند و زندگی رسولان عیسای مسیح دقت کنیم متوجه یک موضوع واحد خواهیم شد؛ هیچ متنی در کتاب مقدس وجود ندارد که بیانگر آسایش در زندگی یک ایماندار و خادم مسیح باشد. همچنین هیچ یک از شاگردان مسیح در طول خدمات خود، زندگی آسوده و مرفهی را نداشتند ولی با این وجود، یک چیز تحمل تمام دردها و رنجها را برایشان شیرین میساخت و آن هم چیزی نبود جز امید به حیات ابدی و زندگی در کنار مسیح! امروز هر یک از ما ایمانداران به عیسای مسیح وظیفه داریم تا صلیب خود را برداریم و از پی او حرکت کنیم. ملکوت خداوند و حضور در آن باید تنها امید ما ایمانداران باشد. عیسای مسیح به دوستداران خود میگوید: شما مسیر ملکوت را میدانید! بیائید، زیرا در خانهٔ پدر من منزل بسیار است.
از خود بپرسیم: