ای خدا بر آسمان‌ها متعال شو و جلال تو بر تمامی جهان.
مزمور ۵۷: ۵
متعال شو ای خداوند
این آیه زمانی توسط داوود نوشته شد که از دست شائول می‌گریخت و توسط دشمنانش محاصره شده بود. او با این روش زیبا و فوق‌العاده اتفاقاتی را که در اطرافش رخ می‌دهد توصیف می‌کند. داوود می‌گوید که در میان شیرها گرفتار شده است؛ در میان انسان‌هایی که دندان‌هایشان نیزه‌ها و تیرها است، و زبانشان بُرنده‌تر از شمشیر است. داوود توسط آن‌ها محاصره شده بود؛ افرادی که اقتدار شائول را به عنوان پادشاه، پشت سر خود داشتند. در این میان داوود دیگر کسی محسوب نمی‌شد و تنها خدا بود که می‌توانست کاری کند! بنابراین داوود که در روح قدم زده و تعلیم گرفته است کاری انجام می‌دهد که احتملاً ما در موقعیت مشابه حتی فکر انجامش را هم نمی‌کنیم. او بلافاصله خداوند را در میان خود و دشمنانش قرار می‌دهد.
داوود می‌دانست که باید پیروز باشد؛ او همچنین می‌دانست که اگر قرار باشد هر چیزی را مانند یک پیروزی دائمی داشته باشد، نمی‌تواند از خداوند بخواهد که او را سرافراز و پیروز کند. بنابراین داوود نگفت که: «ای خداوند، من پادشاه تو هستم، شخصی که قرار است جانشین شائولی باشد که بر علیه تو گناه ورزید. اکنون ای خداوند از تو می‌خواهم که مرا نجات دهی و این دشمنانم را زیر پاهایم قرار دهی و نابود کنی». او آگاه‌تر از این حرف‌ها بود و به همین خاطر این‌گونه دعا کرد: «ای خدا بر آسمان‌ها متعال شو و جلال تو بر تمامی جهان» (۵۷: ۵). او به عبارت دیگر گفت که مهم نیست برای من چه اتفاقی بیفتد، خداوند متعال باشد. مهم نیست که این مردان با دندان‌ها، تیرها، نیزه‌ها و شمشیرهایشان بر سر من چه بلایی خواهند آورد، خداوندا جلال تو بر تمام گستره زمین سایه بیفکند. خداوندا این تمرکز قلب من است و به همین خاطر تو را حمد می‌گویم و پرستش می‌کنم تا بر آسمان‌ها متعال باشی و جلال تو بر تمامی جهان آشکار شود».
ای پدر آسمانی، دعای من این است که امروز در هر موقعیتی تو متعال باشی. امروز کمکم کن تا با هر چیزی که مواجه شدم، نام تو را بلند کنم و جلال تو را نشان دهم.
برگرفته از آثار W. A. Tozer
