خداوند می‌گوید بیایید تا با همدیگر محاجه نماییم. اگر گناهان شما مثل ارغوان باشد مانند برف سفید خواهد شد و اگر مثل قرمز سرخ باشد، مانند پشم خواهد شد. اشعیا 1: 18
“گناهان خودت رو به حضور مسیح ببر”
وقتی که دعا میکنیم، بیشترمون با بردن مشکلات و نیازهامون به حضور خداوند مشکلی نداریم ولی برای اعتراف به گناهامون چطور؟
اشعیا نبی وقتی نوشت جمیع ما مثل گوسفندان گمراه شده بودیم و هر یکی از ما به راه خود برگشته بود وخداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد (53: 6)، نمیدونست که یکی از اسمهای خداوند حامل و محو کننده گناهه، ولی ما این رو میدونیم! زیرا در این صورت می‌بایست که او از بنیاد عالم بارها زحمت کشیده باشد. لکن الان یک مرتبه در اواخر عالم ظاهر شد تا به قربانی خود، گناه را محو سازد-همچنین مسیح نیز چون یک بار قربانی شد تا گناهان بسیاری را رفع نماید، بار دیگر بدون گناه، برای کسانی که منتظر او می‌باشند، ظاهر خواهد شد به جهت نجات (عبرانیان 9: 26و28).
اگر شما به عیسای مسیح ایمان داری، گناهانت از بین رفته! آخرین بار که نشانه‌ای از گناهات دیده شد وقتی بود که مسیح، صلیب به دوش به سمت جلجتا میرفت. در اون لحظه که مسیح بر روی صلیب فریا زد: «ایلی ایلی لما سبقتنی یعنی الهی الهی مرا چرا ترک کردی» (متی 27: 46)، عیسای مسیح به خاطر حمل گناهان ما رابطه‌اش با پدر قطع شد. سزای گناه همینه! یعنی قطع رابطه با خالق هستی و رفتن در عمق تاریکی. عیسای مسیح سهم خودش رو انجام داد و حالا نوبت ماست!
دعا کن و به گناهی که کردی اعتراف کن و از مسیح بخواه که تو رو ببخشه و از تکرار جمله «میشه لطفاً این رو از بین ببری؟» نترس و هر چقدر که لازمه بدون خجالت با خالق هستی ارتباط برقرار کن. هیچ گناهی در نظر خداوند خیلی کهنه و یا خیلی نو نیست و یا رتبه‌بندی نداره، بلکه باید برای کوچکترین گناه یا بزرگترین از نظر خودمون، به حضور او بریم.
در اعتراف به گناه خودتون فقط به یه جمله کلی و تیتر وار بسنده نکنید بلکه اون رو با جزئیات به خداوند بگید. این باعث میشه که رابطه نزدیکتری با عیسای مسیح برقرار کنی و بیشتر به عمق کارِ اشتباهی که کردی پی ببری و در زمان تکرار اون گناه، بیشتر به این جزئیات و شرمندگی اعتراف اون فکر کنی. این رو به یاد داشته باشیم که زخمی که گناه بر روی روح ما ایجاد میکنه تنها با باز شدنش در حضور خداوند و فیض او شفا پیدا میکنه و از بین میره.
حالا دقیقاً در چه مواردی نیاز به فیض خداوند داری؟ برای این که انسان بدی هستی؟ برای اینکه سرِ کار با همکارت بد رفتاری کردی؟ …؟ سعی کنید این سوالات رو بیشتر و بیشتر از حالت کلی به جزئی تبدیل کنید تا اعتراف به گناه و گفتگوتون با خداوند مثل یه وِرد که همیشه تکرار میشه نباشه. خداوند قادر و عالم مطلقه و اعتراف به گناه مساوی با تنبیه از سمت خداوند نیست بلکه روندی از تشخیص و درمان اون اشتباه به کمک خداونده.
