من یهوه هستم و اسم من همین است. و جلال خود را به کسی دیگر و ستایش خویش را به بت‌های تراشیده نخواهم داد.
اشعیا ۴۲: ۸
آزمونی برای اطمینان
یکی از حیاتی‌ترین آزمایشاتی که برای همه تجربیات مذهبی باید انجام داد این است که آن تجربه خاص چه اثری بر رابطه ما با خداوند داشته، چه تأثیری بر ذهنیت ما نسبت به خداوند گذاشته و چه تغییری در برخود و رفتار ما با خداوند ایجاد کرده است.
خداوند همانی است که همیشه باید باشد؛ داور و قاضی اعظم تمام چیزهای روحانی. تمام خلقت به عنوان واسطه‌ای آفریده شد که خدای خالق بتواند از طریق آن، کمال خود را برای تمام موجودات صاحب روح و خرد به نمایش بگذارد. «من یهوه هستم و اسم من همین است. وجلال خود را به کسی دیگر و ستایش خویش را به بت‌های تراشیده نخواهم داد». «ای خداوند مستحقی که جلال و اکرام و قوت را بیابی، زیرا که تو همه موجودات را آفریده‌‌ای و محض اراده تو بودند و آفریده شدند» (مکاشفه ۴: ۱۱).
تعادل و سلامتی کل هستی در گروی این است که در همه چیز و همه جا عظمت خداوند به نمایش گذارده شود. «خداوند عظیم است و بی‌نهایت ممدوح، و عظمت او را تفتیش نتوان نمود» (مزمور ۱۴۵: ۳). خداوند تنها برای جلال خودش عمل می‌کند و هرچیزی که از جانب او صادر شود باید برای احترام و عزت او استفاده شود. هر آموزه الهیاتی یا هر تجربه‌ای که برای نشان دادن بزرگی و جلال او استفاده شود احتملاً توسط خود او الهام شده است. در مقابل، هر چیزی که جلال او را خدشه‌دار کند یا به گونه‌ای او را کمتر از چیزی که هست نشان دهد، مطمئناً از جانب جسم و یا شیطان است.
ای پدر آسمانی، امیدوارم که امروز جلال تو را ببینم، امیدوارم که امروز تجربه یا فکری احمقانه برایم رخ ندهد که جلال تو را خدشه‌دار کند و امیدوارم که از پرستش امروز من خشنود شوی. آمین!
برگرفته از آثار W. A. Tozer
