خدا روح است و هر که او را پرستش کند می‌باید به روح و راستی بپرستد.
یوحنا ۴: ۲۴
پرستش در روح و راستی
پرستش می‌بایست در روح و راستی باشد!
این یعنی هم باید حقیقتِ خداوند و هم روحِ او در درون ما باشد. زمانی که شخصی در مقابل خداوند سر تسلیم فرود می‌آورد و به حقیقت خداوند ایمان دارد، از حقیقت خداوند پر شده است. برای چنین شخصی حتی خاموش‌ترین زمزمه‌هایش هم پرستش خداوند خواهد بود.
حقیقت غم‌انگیز و واقعیت تلخ این است که تلاش‌ها و رفتارهای بسیاری از مردم برای پرستش خداوند، اصلاً مورد قبول او نیست. افراد بسیاری در کلیساها مشغول به کار هستند یا در خدمات کلیسایی حضوری فعال دارند که این فعالیت‌ها برایشان بیشتر جنبه شغلی برای گذران زندگی است تا خدمت به خدای زنده و پرستش او! نکته اینجاست که هیچ حرکتی بدون القاء روح‌القدس نمی‌تواند پرستش حقیقی خداوند محسوب شود. این موضوع کاملاً جدی و حیاتی است. زمانی که می‌بینم میلون‌ها نفر از افراد مذهبی و رشد کرده در کلیساها تنها به سنت‌های کلیسایی پایبند هستند و رسومات مذهبی را انجام می‌دهند و در این راه حتی قدمی هم به خدا نزدیک نمی‌شوند، نمی‌توانم خواب راحتی داشته باشم.
ما باید با فروتنی و تواضع، خداوند را در روح و راستی پرستش کنیم. همه ما برای قضاوت شدن، روزی در مقابل حقیقت خواهیم ایستاد. آیا اکنون واضح و مشخص نیست که حضور و قدرت روحِ مقدس خداوند در زندگی ما بسیار فراتر از یک انتخاب تجملی است؟ آیا مشخص نیست که حرکت بر اساس انگیزش روح از کلام خداوند، ضرورتی حیاتی است؟
ای پدر آسمانی، لطفاً این لحظه که تو را پرستش می‌کنم، مرا از روح خود پر ساز. من نمی‌خواهم طبق عادت به کلیسا بروم و رسومات کلیسایی را به‌جاآورم. لطفاً روح خود را در من پر بساز تا پرستشم حقیقی و واقعی باشد. آمین!
برگرفته از آثار W. A. Tozer
