زیرا شخص را چه سود دارد که تمام دنیا را ببرد و جان خود را ببازد؟ یا اینکه آدمی چه چیز را فدای جان خود خواهد ساخت؟
متی ۱۶: ۲۶
نابینایی تأسف‌بار
موضع من این است: دانشمندان در جایگاه خود باشند و من نیز در جایگاه خود. من به اندازه افرادی که تحقیق می‌کنند و از نتایج تحقیقاتشان خشنود هستند، راضی و خوشنودم و امیدوارم که محققان و پزشکان بتوانند علاجی برای مشکلات قلبی، سرطان و … پیدا کنند چون من دوستان زیادی را به خاطر بیماریشان از دست داده‌ام.
اکنون از شما می‌خواهم که به صحبت من خوب توجه کنید. من می‌خواهم تفاوت میان مسائل کوتاه‌مدت جسمانی و رابطه ابدی بین یک شخص ایماندار و خداوندش را به شما بگویم.
اگر شما بتوانید شخصی را در دوران کودکی از بیماری دیفتیری یا ذات‌الریه نجات دهید، در دوران نوجوانی بیماری آبله او را درمان کنید و در میان‌سالی او را از بیماری قلبی یا سرطان نجات دهید، بر اساس معنای حقیقی حیات و هدف از وجود این دنیا و زندگی در آن چه کاری انجام داده‌اید؟
اگر این شخص در سلامتی کامل به سن نود سالگی برسد و هنوز خداوند را نشناخته باشد و نداند که هدف از پا گذاشتن به این دنیا چیست، تنها کاری که کرده‌اید این است که یک لاک‌پشت را در لجن جاودانه ساخته‌اید! شاید کمی عجیب به نظر برسد ولی آن شخص که تولد روحانی را تجربه نکرده است مانند لاک‌پشتی است که لاک و دم ندارد و به جای چهار پا، تنها دو پا دارد. این شخص هنوز نمی‌داند که معنای زندگی چیست و به چه دلیلی وارد این دنیا شده‌است!
ای پدر آسمانی، از تو سپاسگزارم که چشمان مرا باز کردی تا بتوانم دلیل حضورم در این دنیا و اهمیت تمرکز بر مسائل روحانی و ابدی را بفهمم. به من کمک کن تا بتوانم پیام انجیل و نجات را با افرادی که هنوز تو را نمی‌شناسند در میان بگذارم. آمین!
برگرفته از آثار A. W. Tozer
